Samouwolnienie zatrzymanego na podstawie nakazu uprawnionego organu
Bezprawne samouwolnienie (art 242 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Sprawcą przestępstwa z art. 242 § 1 k.k. jest także osoba doprowadzona i umieszczona na podstawie art. 40 ust.1 ustawy z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 472 ze zm.) w izbie wytrzeźwień, o ile uwalniając się z niej była świadoma, że umieszczenie jej w izbie wytrzeźwień nie było powodem zatrzymania, ale następstwem stwierdzenia stanu nietrzeźwości po dokonaniu zatrzymania na podstawie orzeczenia sądu lub nakazu innego organu państwowego.
Inaczej rzecz ujmując, nie popełnia przestępstwa z art. 242 § 1 k.k. osoba, która dokonała samouwolnienia z izby wytrzeźwień w sytuacji, gdy została w niej umieszczona tylko i wyłącznie z powodu zaistnienia przesłanki zawartej w art. 40 ust. 1 cyt. wyżej ustawy.
Postanowienie SN z dnia 8 lutego 2008 r., II KK 320/07
Standard: 48442 (pełna treść orzeczenia)
Dla odpowiedzialności z art. 242 § 1 k.k. nie jest istotne, czy skazany wiedział na jakiej podstawie prawnej (w jakiej fazie postępowania karnego, w oparciu o jakie przepisy i do jakiej sprawy) i faktycznej (z jakiego powodu uznano, że ukrywa się) postanowienie o zatrzymaniu go i doprowadzeniu do zakładu karnego zostało wydane. Ważne jest, iż zatrzymanie skazanego przez funkcjonariuszy policji zostało dokonane na podstawie podlegającego wykonaniu orzeczenia sądu wydanego przed podjęciem czynności zatrzymania (art. 279 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w. oraz art. 79 § 2 k.k.w.), a fakt ten został skazanemu zakomunikowany.
Postanowienie SN z dnia 8 lutego 2008 r., II KK 320/07
Standard: 14233 (pełna treść orzeczenia)