Zakaz wykładni rozszerzającej przepisów ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców
Zezwolenie na nabycie nieruchomości; cudzoziemiec (art. 1 u.n.n.c.)
Przepisu art. 1 u.n.n.c., z racji zawartej w nim zasady, która dotyczy cudzoziemców, nie można traktować jako wyjątku podlegającego zawężającej wykładni. Przeciwnie, ścisłej interpretacji wymaga norma art. 8 ust. 1 pkt 1 tej ustawy już z tego powodu, że w przepisie tym unormowany został jeden z wyjątków od zasady obowiązującej w prawie polski wobec cudzoziemców, których ochrona nie jest w tym zakresie taka sama jak obywateli polskich. Przemawiają z tym istotne racje ogólne związane z koniecznością zabezpieczenia i ochrony przede wszystkim interesów Polski i jej obywateli.
Wyrok SA w Warszawie z dnia 7 września 2016 r., I ACa 1528/15
Standard: 51928 (pełna treść orzeczenia)
Ustawa o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców jest ustawą szczególną, gdzie uregulowano ważną w ocenie ustawodawcy kwestię nabywania nieruchomości leżących w Polsce przez cudzoziemców, co ustawodawca poddał większej kontroli państwa od nabywania nieruchomości przez nie-cudzoziemców. Wyjątkowy charakter tej ustawy, a więc i wszystkich zawartych w niej norm prawnych, zdecydowanie przemawia za jej wąską wykładnią. W konsekwencji, skoro ustawodawca zdecydował się poddać intensywniejszej kontroli kwestię nabywania nieruchomości przez cudzoziemców, to nie można przyjąć, że chce kontrolować wszystkie skutki czynności i zdarzeń z udziałem cudzoziemców, a do takiego wniosku prowadziłaby wykładnia w świetle której bezwzględnie nieważna byłaby cała czynność prawna, a zatem upadałyby wszystkie jej skutki.
Uchwała SN z dnia 20 listopada 2015 r., III CZP 80/15
Standard: 48108 (pełna treść orzeczenia)