Umorzenie na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k.

Postanowienie odmawiające umorzenia postępowania sądowego wydane w trybie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k., zainicjowane wnioskami obrońców oskarżonych, nie należy do żadnej spośród wyżej wymienionych kategorii, co czyni je niezaskarżalnym. Postanowienie to nie zamyka oskarżonemu drogi do wydania wyroku. Zamknęłoby ją dopiero prawomocne postanowienie o umorzeniu postępowania. Brak jest także w Kodeksie postępowania karnego przepisu, który stanowiłby, iż na rozstrzygnięcie w tym zakresie przysługuje zażalenie. Taki pogląd znajduje oparcie w orzecznictwie sądowym (zob. postanowienie SA w Krakowie z dnia 13 kwietnia 2010 r., II AKz 127/10; postanowienie SA w Katowicach z dnia 22 listopada 2017 r., II AKz 743/17).

Postanowienie SN z dnia 20 października 2020 r., V KK 375/20

Standard: 84738 (pełna treść orzeczenia)

Wniosek prokuratora złożony na podstawie art. 335 § 1 k.p.k. został skierowany do Sądu już po nastąpieniu przedawnienia karalności czynów zarzuconych oskarżonemu. Dotknięty taką wadą wniosek nie powinien zostać uwzględniony, zaś postępowanie karne przeciwko oskarżonemu, wobec zaistnienia negatywnej przeszkody procesowej określonej w art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k., powinno zostać umorzone.

Wyrok SN z dnia 26 kwietnia 2018 r., IV KK 151/18

Standard: 25541 (pełna treść orzeczenia)