Dopuszczalność powództwa o ustalenie uchwały nieistniejącej w oparciu o zasady współżycia społecznego
Powództwo o ustalenie uchwały nieistniejącej we wspólnocie mieszkaniowej Sprawy, w których nie jest dopuszczalne powoływanie się na zasady współżycia społecznego Powództwo o ustalenie nieistniejącej uchwały
Nietrafny jest zarzut strony skarżącej, sprawdzający się do forsowania tezy, że przy badaniu istnienia interesu prawnego członków wspólnoty do wniesienia powództwa o ustalenie na podstawie art. 189 k.p.c. mają znaczenie zasady współżycia społecznego, interes prawny wspólnoty oraz interes publiczny w utrzymaniu w mocy uchwały.
Samo wystąpienie z pozwem także na podstawie art. 189 k.p.c. nie może być badane z uwzględnieniem przesłanek z art. 5 k.c., bo byłoby to sprzeczne z konstytucyjną zasadą prawa do sądu. Ponadto badanie istnienia interesu prawnego jest niezbędną przesłanką materialnoprawną dla uwzględnienia powództwa wytoczonego na podstawie art. 189 k.p.c., a nie dotyczącą jego wniesienia jak to ujmuje skarżąca w skardze kasacyjnej, ponieważ konstytucyjnym uprawnieniem powoda jest poddanie swej sprawy rozstrzygnięciu właściwego sądu, co nie może być oceniane w płaszczyźnie art. 5 k.c.
Zasady współżycia społecznego mogą być ewentualnie uwzględniane przy merytorycznej ocenie żądania uchylenia lub stwierdzenia nieważności uchwały istniejącej, natomiast nie mogą służyć ocenie zgodności z nimi samego wniesienia powództwa o ustalenie, że uchwała nie istnieje.
Wyrok SN z dnia 30 września 2015 r., I CSK 773/14
Standard: 47957 (pełna treść orzeczenia)