Zakazanie kontaktów z dzieckiem (art. 113[3] k.r.o.)
Kontakty z dzieckiem (art. 113 – 113[6] k.r.o.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Uczestnik postępowania w obecności swoich dzieci wyzywał A. D. słowami uznanymi za obraźliwe i wulgarne, krzyczał na nią, straszył i stosował wobec niej groźby karalne, że ją zabije siekierą, co wzbudziło w matce małoletnich oraz w jej dzieciach strach i obawę, że spełni on swoje groźby wobec ich matki. Zachowanie uczestnika postępowania podczas tego zdarzenia było karygodne oraz naganne. Takie zachowanie wobec kobiety (grożenie jej i wyzywanie), nie jest w żaden sposób akceptowalne społecznie i żaden ojciec, któremu zależy na dobru swoich dzieci, nie może zachowywać się agresywnie wobec matki swoich dzieci, grozić jej brutalnym zabiciem w obecności małoletnich, gdyż takim agresywnym zachowaniem naraża swoje dzieci na ból psychiczny i cierpienie i powoduje niechęć wobec swojej osoby.
Uczestnik postępowania stosował już wcześniej przemoc w stosunku do swoich dzieci i ich matki, w wyniku czego Sąd w wydanym postanowieniu z dnia 27 października 2015 roku w sprawie o sygn. akt VI Nsm 1348/14 zobowiązał J. P. do udziału przez okres co najmniej 1 roku w terapii dla sprawców przemocy z obowiązkiem spotkań z psychologiem lub terapeutą co najmniej 1 raz na dwa tygodnie. Obowiązku tego uczestnik nie wypełnił bowiem nie podjął terapii a jedynie chodził na indywidualne konsultacje do lekarza psychiatry, których już nie kontynuuje i które nie wpłynęły na zmianę jego zachowania.
Terapia dla sprawców przemocy ma na celu uświadomienie człowiekowi schematów jego patologicznych zachowań i wskazanie sposób zmiany postępowanie ( np w oparciu o nurt w psychologii zwany Porozumieniem bez przemocy). Celowe jest też aby sprawca przemocy uświadomił sobie iż swoich zachowaniem powoduje cierpienie u ofiar przemocy, szczególnie dramatyczne, gdy są nimi dzieci. Celem takiej terapii ma być zastąpienie zachowań agresywnych opartych na sile fizycznej, sile głosu i upokarzaniu innych osób zachowaniami akceptowanymi społecznie z poszanowaniem praw i godności innych osób, w tym zwłaszcza małoletnich dzieci.
Psychika dziecka jest szczególnie wrażliwa, uczucia dziecka, w tym uczucia miłości do matki, winny być szanowane, a nie brutalnie niszczone przez patologiczne wyzwiska i karalne zachowania ojca. J. P. nie panuje nad swoim zachowaniem, stwarza zagrożenie dla otoczenia, jego reakcje są nieprzewidywalne, a zwłaszcza w stosunku do członków rodziny. W ten sposób uczestnik pozbawia swoje dzieci niezbędnego dla ich rozwoju podstawowego poczucia bezpieczeństwa, które właśnie jako ojciec winien dzieciom zapewniać. Dalsze jego kontakty z dziećmi skutkowałby tym, zdaniem Sądu - że dzieci przejęłyby te patologiczne schematy zachowań popadając w zaburzenia psychiczne lub demoralizację.
Z tego względu kontakt ojca z dziećmi winien być natychmiast przerwany, a dopiero po odbyciu terapii dla sprawców przemocy i badaniach uczestnika mogłoby nastąpić podjęcie jego kontaktów z dziećmi.
Postanowienie SR dla m. st. Warszawy z dnia 2 grudnia 2016 r., VI Nsm 1183/16
Standard: 47716 (pełna treść orzeczenia)
Przesłanką zakazania rodzicom osobistej styczności z dzieckiem oraz jej ograniczenia jest dobro dziecka; orzeczenie takie może być wydane tylko w interesie dziecka. Przesłanka ta jest spełniona w szczególności, gdy osobista styczność rodzica z dzieckiem może zagrażać jego życiu, zdrowiu, prawidłowemu rozwojowi, bezpieczeństwu, prowadzić do jego demoralizacji, do kształtowania u niego postaw aspołecznych, a także postawy wrogości względem drugiego rodzica.
Uchwała SN (7) z dnia 8 marca 2006 r., III CZP 98/05
Standard: 7276 (pełna treść orzeczenia)