Odpowiednie zadośćuczynienie ze względu na wiek poszkodowanego

Uwzględnienie wieku poszkodowanego jako jednego z czynników wpływających na wysokość zadośćuczynienia nie oznacza dyskryminacji ze względu na wiek.

Określając kwotę „odpowiednią” w rozumieniu art. 445 § 1 k.c. uwzględnił wiek poszkodowanego jako jeden (spośród wielu ustalonych i rozważonych) elementów wpływających na określenie jej wysokości. Taki sposób postępowania jest uprawniony, a czynnik wieku należy do powszechnie branych pod uwagę przy orzekaniu o zadośćuczynieniu za skutki uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia (por. wyroki SN z dnia 12 kwietnia 1972 r., II CR 57/72, z dnia 17 września 2010 r., II CSK 94/10 i z dnia 15 października 2010 r., V CSK 90/10).

Wyrok SN z dnia 16 marca 2016 r., IV CSK 270/15

Standard: 47494 (pełna treść orzeczenia)

Ochrona dóbr osobistych przewidziana w kodeksie cywilnym jest niezależna od wieku człowieka. Dlatego należy uznać, że oddalenie powództwa w stosunku do małoletnich stanowi przejaw ich dyskryminacji z powodu wieku. 

Wiek pokrzywdzonego może natomiast mieć wpływ na określenie wysokości zadośćuczynienia za doznana krzywdę 

Wyrok SN z dnia 15 października 2010 r., V CSK 90/10

Standard: 47495 (pełna treść orzeczenia)

Niedający się ściśle wymierzyć charakter krzywdy sprawia, że ustalenie jej rozmiaru, a tym samym i wysokości zadośćuczynienia, zależy od oceny sądu, która powinna uwzględniać całokształt okoliczności sprawy, nie wyłączając takich czynników, jak np. wiek poszkodowanego oraz postawa sprawcy.

Wyrok SN z dnia 17 września 2010 r., II CSK 94/10

Standard: 72745 (pełna treść orzeczenia)