Swobodna ocena zeznań i wyjaśnień odczytanych na rozprawie

Odtworzony na podstawie art. 391 § 1 i 2 k.p.k. dowód ma status procesowy pełnoprawnego dowodu, nie gorszego od innych, choć trudnego w ocenie z powodu niemożności rozwinięcia wiedzy o dowodzie w bezpośrednim przesłuchaniu i obserwacji zachowania świadka, także w relacji do stron, ich pytań (zob. wyrok SA w Warszawie z dnia 18 lipca 2013 r., II AKa 214/13).

Zeznania i wyjaśnienia odczytane na rozprawie podlegają zatem ocenie w relacji z innymi dowodami oraz z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania i wskazań doświadczenia życiowego. Są dowodami, które mogą być podstawą wyroku skazującego nawet wówczas, gdy są jedynymi dowodami winy

Wyrok SA w Katowicach z dnia 18 grudnia 2014 r., II AKa 420/14

Standard: 47450 (pełna treść orzeczenia)

Art. 391 § 1 i 2 k.p.k. jest wyjątkiem od zasady bezpośredniości, pozwalającym na przyjęcie dowodów osobowych właśnie wówczas, gdy zachodzą trudności albo niemożność uzyskania informacji, które świadek (oskarżony, podejrzany) przekazał wcześniej w formie procesowej. Tak odtworzony dowód ma status procesowy pełnoprawnego dowodu, nie gorszego od innych, choć trudnego w ocenie z powodu niemożności rozwinięcia wiedzy o dowodzie w bezpośrednim przesłuchaniu i obserwacji zachowania świadka, także w relacji do stron, ich pytań.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 18 lipca 2013 r., II AKa 214/13

Standard: 47451 (pełna treść orzeczenia)