Legitymacja organu do spraw pomocy społecznej do złożenia wniosku (art. 39 u.o.z.p.)

Organ do spraw opieki społecznej ma zdolność sądową w sprawach o przyjęcie do domu opieki społecznej osoby, która nie wyraża na to zgody (art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego, jedn. tekst: Dz.U. z 2016 r., poz. 546). Osobą działającą w imieniu tego organu jest jego kierownik.

Jednostki organizacyjne niebędące osobami prawnymi mogą uzyskać zdolność sądową na podstawie ustawy przyznającej im zdolność prawną (art. 64 § 1[1] k.p.c.). Takie „byty" czy też „struktury" prawne na podstawie przepisów szczególnych uzyskują kompetencję do występowania z określonymi żądaniami (wnioskami) lub do uczestniczenia w postępowaniu cywilnym, z tym że zdolność sądowa nie przysługuje im generalnie, a jedynie wycinkowo, ściśle w zakresie określonym w przepisie. Taki charakter ma uprawnienie przyznane organowi do spraw pomocy społecznej w art. 38 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego.

Jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 64 § 1[1] k.p.c. dokonują czynności procesowych przez swoje organy albo przez osoby uprawnione do działania w ich imieniu. Określenie właściwego dla danego podmiotu organu lub osoby uprawnionej do działania w jego imieniu opiera się na przepisach regulujących ich strukturę i działalność, które też mogą odsyłać w tym zakresie do statutów tych podmiotów.

Z art. 8 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego wynika, że „organami do spraw pomocy społecznej" w ujęciu tej ustawy są jednostki organizacyjne i inne podmioty działające na podstawie ustawy o pomocy społecznej. Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 163 ze zm.) stanowi, że zadania pomocy społecznej w gminie wykonują m.in. jednostki organizacyjne - ośrodki pomocy społecznej (art. 110 ust. 1).

Postanowienie SN z dnia 19 listopada 2015 r., IV CSK 379/15

Standard: 47174 (pełna treść orzeczenia)