Rozpoznanie sprawy o stwierdzenie likwidacji depozytu na posiedzeniu niejawnym

Przepis art. 514 § 1 k.p.c. stanowi, że rozprawa odbywa się w wypadkach wskazanych w ustawie. W innych wypadkach wyznaczenie rozprawy zależy od uznania sądu. Mimo niewyznaczenia rozprawy sąd przed rozstrzygnięciem sprawy może wysłuchać uczestników na posiedzeniu sądowym lub zażądać od nich oświadczeń na piśmie.

Z przepisów Kodeksu postępowania cywilnego regulujących postępowanie w sprawach o stwierdzenie likwidacji niepodjętego depozytu (art. 693 [18] k.p.c. – art. 693 [22] k.p.c.) oraz ustawy z dnia 18 października 2006 roku o likwidacji niepodjętych depozytów (Dz. U. Nr 208, poz. 1537) nie wynika, że w sprawie o stwierdzenie likwidacji niepodjętego depozytu obligatoryjne jest wyznaczenie rozprawy. Oznacza to, że sprawa taka może być rozpoznana na posiedzeniu niejawnym i rozstrzygnięta postanowieniem co do istoty sprawy wydanym na tym posiedzeniu.

Możliwość rozpoznania i rozstrzygnięcia na posiedzeniu niejawnym sprawy o stwierdzenie likwidacji niepodjętego depozytu nie oznacza, że w takiej sprawie uczestnikowi lub uczestnikom nie powinien zostać doręczony odpis wniosku, jeżeli tego typu sprawa wszczęta została na wniosek.

Postanowienie SO w Lublinie z dnia 5 lutego 2015 r., II Ca 937/14

Standard: 47093 (pełna treść orzeczenia)

Rozstrzygnięcie sprawy na posiedzeniu niejawnym w żaden sposób nie modyfikuje obowiązku Sądu orzekającego do doręczenia uczestnikom postępowania odpisu wniosku o stwierdzenie likwidacji depozytu, albowiem stosownie do dyspozycji art. 206 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 12 k.p.c., termin posiedzenia wyznacza przewodniczący, jednocześnie zarządzając doręczenie odpisu wniosku drugiej stronie. 

W sytuacji, gdy zgodnie z art. 514 k.p.c. Sąd rozpoznający sprawę w postępowaniu nieprocesowym nie wyznaczy rozprawy i rozstrzygnie na posiedzeniu niejawnym, uczestnik postępowania, któremu nie doręczono odpisu wniosku o likwidację depozytu, nie ma możliwości podjęcia obrony swoich praw w postępowaniu. Uczestnik taki, nie wiedząc o złożonym wniosku i toczącym się postępowaniu, nie ma możliwości wzięcia w nim udziału i zaprezentowania swojego stanowiska, w szczególności poprzez złożenie odpowiedzi na wniosek zawierającej zarzuty czy wnioski dowodowe. Dodatkowo, taki sposób procedowania prowadzi do przeniesienia postępowania rozpoznawczego przed sąd odwoławczy, co prowadzi do faktycznego pozbawienia stron instancji odwoławczej.

Mając zatem na względzie fakt, iż powyższe zaniechanie skutkowało pozbawieniem uczestników możności obrony swych praw, Sąd II instancji stwierdził, iż postępowanie toczące się przed Sądem I instancji jest z wyżej wskazanego powodu dotknięte nieważnością (art. 379 pkt 5 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.).

Postanowienie  SO w Szczecinie z dnia 13 marca 2014 r., II Ca 667/13

Standard: 47114 (pełna treść orzeczenia)