Prowizja od przyznanego kredytu; prowizja kredytowa przygotowawcza (art. 69 ust. 2 pkt 9 p.b.)

Umowa kredytu bankowego może przewidywać w swej treści obowiązek zapłaty przez kredytobiorcę odpowiedniej prowizji kredytowej na rzecz banku – kredytodawcy (art. 69 ust. 2 pkt 9 prawa bankowego z 1997 r.). W prawie bankowym z 1989 r. (Dz.U. z 1989 r., nr 4, poz. 21 ze zm.) wprost regulowano „prowizję od przyznanego kredytu” (art. 32 ust. 2). Prowizję taką określa się jako tzw. prowizję kredytową przygotowawczą i należy ona do podstawowych postaci prowizji kredytowych w praktyce kredytowej banków. Podobną konstrukcyjnie prowizje przewiduje się w bankowych umowach pożyczek pieniężnych (tzw. prowizje pożyczkowe). Prowizja przygotowawcza stanowi obok odsetek kapitałowych dodatkowe wynagrodzenie banku kredytodawcy w związku z jego faktyczną gotowością do wykonania umowy kredytowej i wydania kredytobiorcy na jego żądanie określonej sumy kredytu. Wykonanie to następuje w wyniku skorzystania przez kredytobiorcę z sumy kredytu w sposób wskazany w umowie kredytowej, tj. transferu tej sumy do majątku kredytobiorcy.

Termin i sposób zapłaty tzw. przygotowawczej prowizji kredytowej może być określony w umowie kredytu bankowego (art. 69 ust. 2 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, jedn. tekst: Dz.U. z 2017 r., poz. 1876). Obowiązek zapłaty tej prowizji może powstać już w chwili oddania przez bank sumy kredytu do dyspozycji kredytobiorcy.

Sąd może ocenić prawną skuteczność tworzenia w treści umowy kredytu bankowego nowych postaci tzw. prowizji szczegółowych także na podstawie art. 58 i 353[1] k.c.

Wyrok SN z dnia 18 maja 2017 r., I CSK 540/16 

Standard: 46989 (pełna treść orzeczenia)