Przesłanki przysposobienia

Istnieje niezdefiniowany i w zasadzie otwarty katalog przymiotów predysponujących do bycia przysposabiającym (art.  114[1] §  1 k.r.o.). Takimi cechami są przede wszystkim: prawy charakter przysposabiającego, jego wartości etyczne i  zdolności wychowawcze, brak skłonności do pedofilii, brak przeszłości kryminalnej, w  tym w szczególności co do czynów na szkodę małoletnich, niepozbawienie władzy rodzicielskiej, a także odpowiednie warunki bytowe, rodzinne i finansowe, w tym co do źródła utrzymania.

Postanowienie SN z dnia 16  listopada 2022  r., II  CSKP 1817/22

Standard: 67110

Przysposobienie ma umożliwić realizację prawa dziecka do wychowania w zastępczym środowisku rodzinnym, w sytuacji, w której – z różnych przyczyn – jest ono pozbawione pieczy rodzicielskiej. Przysposobienie jest pod tym względem, co podkreśla się także w doktrynie, instytucją optymalną, gdyż tylko ono może zapewnić dziecku warunki identyczne z tymi, jakie są w pełnej rodzinie naturalnej. Występujące obok przysposobienia instytucje prawne, mające podobne cele (rodziny zastępcze, rodzinne domy dziecka), nie tworzą takiego stosunku rodzicielskiego, jak przysposobienie.

Postanowienie SN z dnia 22 czerwca 2012 r., V CSK 283/11

Standard: 55462 (pełna treść orzeczenia)