Czasowa niedopuszczalność drogi sądowej z mocy ustawy
Czasowa niedopuszczalność drogi sądowej w sprawach cywilnych
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Ustawodawca może zadecydować o „podzieleniu” drogi ochrony prawnej w ten sposób, że w zaistniałym sporze najpierw konieczne będzie uzyskanie rozstrzygnięcia w postępowaniu przed organem niemającym statusu sądu, po to, by dopiero następnie, po wydaniu orzeczenia przez taki organ, otworzyła się droga do wydania rozstrzygnięcia przez sąd. W tych sytuacjach doktryna i orzecznictwo posługują się pojęciem przejściowego braku drogi sądowej (zob. np. uchwała SN z dnia 11 października 2012 r., III CZP 49/12).
W wyroku z dnia 12 maja 2011 r., P 38/08, Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że Konstytucja nie reguluje „(...) bezpośrednio zagadnienia liczby organów prowadzących postępowanie mające na celu rozstrzygnięcia sprawy i nie zakazuje (...) ani rozdzielania czynności podejmowanych w celu rozpatrzenia sprawy między różne organy władzy publicznej, ani różnicowania zasad postępowania dla poszczególnych organów. Z perspektywy Konstytucji istotne jest, aby ostateczne i wiążące rozstrzygnięcie sprawy należało do sądu sprawującego wymiar sprawiedliwości (...) zgodnie z utrwalonym orzecznictwem konstytucyjnym wystarczy, by w kompetencji sądów była ostateczna weryfikacja rozstrzygnięcia organu niesądowego
Uchwała SN z dnia 6 lipca 2021 r., III CZP 48/20
Standard: 53169 (pełna treść orzeczenia)
Niedopuszczalne jest powództwo o opublikowanie sprostowania bez wcześniejszego żądania opublikowania sprostowania przez redaktora naczelnego.
Wyrok SN z dnia 6 grudnia 2017 r., I CSK 119/17
Standard: 47357 (pełna treść orzeczenia)
Niekiedy ustawodawca przewiduje w przepisach szczególnych obowiązek wyczerpania pewnej procedury poprzedzającej skierowanie sporu na drogę postępowania sądowego, przyjmując jednak w takich przypadkach, że nie ma ona wpływu na powstanie stanu wymagalności roszczeń, lecz powoduje na mocy przepisu szczególnego zawieszenie biegu terminu przedawnienia roszczeń (por. art. 77 ust. 4 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe - jedn. tekst: Dz.U. z 2015 r., poz. 915 ze zm. oraz art. 21 ust. 2 ustawy z 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, jedn. tekst: Dz. U. z 2016 r., poz. 471 ze zm.)
Wyrok SN z dnia 28 października 2016 r., I CSK 661/15
Standard: 46744 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 53170 (pełna treść orzeczenia)