Uznanie albo stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polubownego wydanego za granicą

Postępowanie o uznanie albo o stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polubownego wydanego za granicą lub ugody zawartej przed takim sądem za granicą jest odpowiednikiem postępowania w sprawie (por. postanowienia SN z dnia 4 lipca 2008 r., I CZ 139/07, z dnia 24 czerwca 2009 r., I CSK 538/08, z dnia 20 maja 2011 r., IV CZ 18/11, z dnia 14 stycznia 2015 r., I CZ 97/14).

Uchwała SN z dnia 28 września 2016 r., III CZP 40/16

Standard: 46684 (pełna treść orzeczenia)

Zawarte w art. 1215 § 1 k.p.c. sformułowanie „o uznaniu albo stwierdzeniu wykonalności” dotyczy określenia przedmiotu sprawy, a nie sposobu jej rozstrzygnięcia. Sprawa ta podlega rozpoznaniu przez Sąd pierwszej instancji na rozprawie.

Zgodnie z art. 1215 § 1 k.p.c., o uznaniu albo stwierdzeniu wykonalności wyroku sądu polubownego wydanego za granicą lub ugody przed nim zawartej, sąd orzeka po przeprowadzeniu rozprawy. Przepis ten potwierdza zasadę, sformułowaną dla trybu procesowego w art. 148 § 1 k.p.c., rozpoznawania spraw na rozprawie. Odstępstwo od tej zasady należy wykładać ściśle. Jeżeli zatem przepis określa rodzaj spraw, które są rozpoznawane na rozprawie, to ten sposób jej rozpoznania obowiązuje niezależnie od tego, czy sąd uwzględnia roszczenie (wniosek), czy je oddala. Różnicowanie formy rozpoznania sprawy w zależności od przewidywanego sposobu rozstrzygnięcia musiałoby wynikać z wyraźnego brzmienia przepisu, do czego w treści art. 1215 § 1 k.p.c. nie ma podstaw. 

Postanowienie SN z dnia 23 stycznia 2013 r., I CSK 186/12

Standard: 67998 (pełna treść orzeczenia)

Zobacz glosy