Zasada obiektywizmu w procesie karnym
Zasada obiektywizmu w procesie karnym (art. 4 k.p.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zasada prawdy obiektywnej zobowiązuje sąd - jak i inne organy procesowe - do podejmowania wszelkich dostępnych działań niezbędnych do dotarcia do tej prawdy. Dla samej potrzeby uzupełnienia przez sąd odwoławczy przewodu sądowego i przeprowadzenia „nowych dowodów'' nie są więc pierwszorzędne kwestie, które ją wywołały i to czy stanowiły je zawinione (bądź nie) błędy organu procesowego (por. wyroki SN: z dnia 6 maja 1970 r., IV KR 26/70; z dnia 17 czerwca 2003 r., V KK 162/02).
Wyrok SN z dnia 18 marca 2015 r., II KK 317/14
Standard: 41743 (pełna treść orzeczenia)
Wyrażona w art. 4 k.p.k. zasada obiektywizmu jest dyrektywą adresowaną do organów prowadzących postępowanie, nakazującą im zachowanie bezstronności wobec stron, a szerzej do sprawy będącej przedmiotem rozpoznania. O braku bezstronności można by mówić wówczas, gdyby organ procesowy przystępował do wypełniania swych powinności z osobistym nastawieniem (pozytywnym lub negatywnym), pomijał niektóre dowody, czyli okazywał stronniczość.
Dyrektywa wynikająca z art. 4 k.p.k. nie jest naruszona, jeżeli sąd, miał w polu swego widzenia wszystkie dowody i fakty tyczące danego oskarżonego, poddał je ocenie i analizie zgodnej ze wskazaniami logiki, wiedzy i doświadczenia życiowego oraz gdy w sprawie brak jest takich wątpliwości, które mimo wszelkich starań organu procesowego, nie dało się usunąć (zob. wyrok SA w Katowicach z dnia 26 stycznia 2006 roku, II AKa 394/05)
Wyrok SO w Sieradzu z dnia 26 listopada 2014 r., II Ka 254/14
Standard: 27124 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 4066