Wykluczenie członka stowarzyszenia i niedopuszczalność zaskarżenia na podstawie art. 29 pr.s.
Sądowy nadzór nad działalnością stowarzyszenia (art. 29 pr.s.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Podstawową cechą stowarzyszenia jest jego autonomia, o czym świadczy również treść art. 10 Prawa stowarzyszeń, z którego wynika, iż podstawowym aktem prawnym oprócz wymienionej ustawy, określającym zasady funkcjonowania stowarzyszenia, jest jego statut. Statut to również jedyny akt prawny wskazujący podstawy wykluczenia członka stowarzyszenia i sposób ochrony jego praw (art. 10 ust. 1 pkt 4 Prawa stowarzyszeń).
Podstawy do zakwestionowania przez członka uchwał organu stowarzyszenia, dotyczących wykluczenia, nie stanowi art. 29 Prawa o stowarzyszeniach, który przewiduje określony tryb sprawowania publicznoprawnego nadzoru nad działalnością stowarzyszenia.
Wyrok SA w Szczecinie z dnia 30 kwietnia 2015 r., I ACa 214/15
Standard: 46337 (pełna treść orzeczenia)
Samo powoływanie się na dążenie do tego, aby organy stowarzyszenia działały zgodnie z prawem i statutem, nie można traktować tożsamo, gdyż nadzór nad legalnością działania stowarzyszenia pozostaje w gestii organów nadzoru, o których mowa w art. 29 Prawa o stowarzyszeniach.
Wyrok SA w Białymstoku z dnia 20 listopada 2014 r., I ACa 494/14
Standard: 46343 (pełna treść orzeczenia)