Wyłączenie domniemania drogi sądowej w sprawie cywilnej z mocy wyraźnego przepisu szczególnego (art. 2 § 3 k.p.c.)
Sprawa cywilna; domniemanie drogi sądowej (art. 1 k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
W sytuacji, w której sprawa ma charakter sprawy cywilnej, droga sądowa mogłaby być wyłączona tylko wtedy, gdyby przepisy szczególne przekazywały ją do właściwości sądów szczególnych lub innych organów (art. 2 § 1 i 3 KPC). Za przepis szczególny przekazujący sprawę cywilną do właściwości organu administracyjnego można uznać tylko taki przepis, który wyraźnie wskazuje, że organ ten rozstrzyga daną indywidualną sprawę w sposób władczy w drodze wydania decyzji administracyjnej (zob. postanowienie Kolegium Kompetencyjnego przy SN z dnia 29 marca 1995 r., III PO 10/94).
Przepis przekazujący rozpoznawanie określonych spraw do właściwości innych organów należy - w razie wątpliwości - interpretować ściśle (zob. wyrok SN z dnia 12 czerwca stycznia 1992 r., III CZP 138/91 oraz postanowienie SN z dnia 22 lutego 2007 r., IV CSK 390/06).
Postanowienie SN z dnia 6 czerwca 2014 r., I CSK 470/13
Standard: 46324 (pełna treść orzeczenia)
Konstytucja wprowadza domniemanie drogi sądowej, wobec czego wszelkie ograniczenia sądowej ochrony interesów jednostki muszą wynikać z przepisów ustawy zasadniczej i są dopuszczalne w niezbędnym zakresie, jeżeli urzeczywistnienie wartości konstytucyjnej kolidującej z prawem do sądu nie jest możliwe w inny sposób (zob. wyroki TK z: 9 czerwca 1998 r., K 28/97; 16 marca 1999 r., SK 19/98; 8 listopada 2001 r., P 6/01). Przy czym ograniczenia prawa do sądu nie tylko muszą spełniać warunki wskazane w art. 31 ust. 3 Konstytucji, lecz także uwzględniać treść art. 77 ust. 2 Konstytucji.
Wyrok TK z dnia 14 stycznia 2014 r., SK 25/11
Standard: 3702 (pełna treść orzeczenia)