Przepisy niekompletne i rozproszone (rozproszenie materii)

"Rozproszenie materii" jest zagadnieniem z zakresu techniki legislacyjnej. Liczne odesłania utrudniają niewątpliwie lekturę i zrozumienie tekstu prawnego zwłaszcza przez osoby nie będące specjalistami z danej dziedziny prawa, ale samo uregulowanie określonego zagadnienia w różnych częściach aktu normatywnego, a nawet w różnych aktach normatywnych, tylko w skrajnych wypadkach uznać należałoby za naruszenie Konstytucji. Miałoby to miejsce wówczas, gdy ustawodawca bez żadnego uzasadnienia ujął regulację jednego zagadnienia w różnych przepisach (a nawet różnych ustawach), a skutkiem tego działania byłaby "poważna" dezorientacja adresatów i organów stosujących prawo.

Inaczej mówiąc, działanie prawodawcy musiałoby w oczywisty sposób podważać zaufanie do jego racjonalności, którą uznać należy za istotny element zasady bezpieczeństwa prawnego i ochrony zaufania do państwa i prawa.

Wyrok TK z dnia 3 grudnia 2002 r., P 13/02

Standard: 713 (pełna treść orzeczenia)

Zasadę demokratycznego państwa prawnego obraża to, że regulacja ograniczeń jest niekompletna, rozsiana w kilku aktach prawnych, których obowiązywanie nasuwa wątpliwości. Brak jasnego wytyczenia granic między zachowaniami dozwolonymi i tymi, które wymagają zgody władz wojskowych jest przyczyną niepewności prawa.

Nieokreślenie trybu udzielania zezwoleń paraliżuje normalne wykonywanie praw. Dodatkowe komplikacje wynikają z braku pewności co do obowiązywania niektórych przepisów. W konsekwencji istniejący stan prawny stanowi pewną pułapkę; obywatele, na skutek nieświadomości, narażeni są na zarzut naruszenia przepisów. Istnienie takiej sytuacji jest nie do pogodzenia z obowiązywaniem zasady państwa prawnego.

Wyrok TK z dnia 3 lipca 2001 r., K 3/01

Standard: 714 (pełna treść orzeczenia)