Błąd co do osoby, error in personam (art. 28 k.k.)

Znamiona czynu zabronionego określone w ustawie są daleko posuniętą generalizacją i nie uwzględniają cech indywidualizujących, jeżeli nie mają konstytutywnego znaczenia dla oddania zawartości kryminalnego bezprawia (społecznej szkodliwości) czynu. Jeżeli przedmiotem czynności wykonawczej, według tekstu przepisu określającego dany typ czynu zabronionego, jest człowiek bez bliższej jego charakterystyki, to błąd co do osoby (error in personam), polegający na skierowaniu omyłkowo działania przeciwko osobie B zamiast osobie A, nie odgrywa żadnej roli z punktu widzenia odpowiedzialności sprawcy.

Konkludując, z uwagi na niezindywidualizowane ujęcie przedmiotu czynności wykonawczej przestępstw z art. 156 § 1 k.k. lub z art. 157 § 1 lub 2 k.k., odpowiada za (przestępstwo umyślne) ten, kto w zamiarze spowodowania obrażeń u X pomyli osoby i nieświadomie spowoduje takie obrażenia u Y.

Dotyczy to również usiłowania spowodowania takich obrażeń. Dlatego też, niezależnie od tego, czy oskarżona godziła się na spowodowanie obrażeń akurat u pokrzywdzonej, czy też u innej osoby bez jej skonkretyzowania, i tak ponosiła odpowiedzialność karną za przypisany jej czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Wyrok SA w Katowicach  z dnia 27 lutego 2020 r., II AKa 627/19

Standard: 46127 (pełna treść orzeczenia)