Przepisy jasne, precyzyjne, komunikatywne

Pierwszym kryterium jest precyzyjność, którą należy rozumieć jako możliwość odkodowania z przepisów norm prawnych za pomocą reguł interpretacji przyjmowanych w danej kulturze prawnej. Przejawia się ona w takiej regulacji praw i obowiązków, by ich treść była praktycznie jednoznaczna i pozwalała na ich egzekwowanie. Drugim kryterium jest komunikatywność, która oznacza zrozumiałość przepisu na gruncie języka powszechnego. Służy temu respektowanie zasad techniki prawodawczej.

Wyrok TK z dnia 20 stycznia 2015 r., K 39/12

Standard: 695 (pełna treść orzeczenia)

Dzięki jasności przepisu ma zostać zagwarantowana jego komunikatywność dla adresatów, dlatego przepis określany mianem jasnego musi być zrozumiały na gruncie języka powszechnego. Wymóg jasności oznacza nakaz tworzenia przepisów zrozumiałych dla ich adresatów, którzy od racjonalnego prawodawcy mają prawo oczekiwać stanowienia norm niebudzących wątpliwości co do nakładanych obowiązków lub przyznawanych praw (zob. wyroki TK z: 28 października 2009 r., Kp 3/09; 19 lipca 2011 r., sygn. K 11/10).

Jeżeli chodzi o precyzyjność regulacji prawnej, to rozumie się przez nią możliwość dekodowania z przepisów jednoznacznych norm prawnych (a także ich konsekwencji) za pomocą reguł interpretacji przyjmowanych na gruncie określonej kultury prawnej. Nakaz określoności przepisów prawnych sprowadza się zatem do formułowania ich w sposób zapewniający dostateczny stopień precyzji ustalenia ich znaczenia i skutków prawnych (zob. wyroki TK z: 28 października 2009 r., sygn. Kp 3/09; 19 lipca 2011 r., sygn. K 10/11).

Wyrok TK z dnia 20 maja 2014 r., SK 13/13

Standard: 696 (pełna treść orzeczenia)