Upływ określonego przepisami prawa okresu czasu
Przesłanki zasiedzenia nieruchomości
Konieczną przesłanką zasiedzenia jest upływ określonego ściśle przepisami prawa okresu czasu. Przepis art. 172 k.c. w pierwotnym brzmieniu obowiązującym do nowelizacji wchodzącej w życie 01.10.1990 r., przewidywał dwudziestoletni termin nabycia nieruchomości przez posiadacza w złej wierze.
Zgodnie z art. 9 ustawy o zmianie ustawy – Kodeks cywilny z dnia 28.07.1990 r. do zasiedzenia, którego bieg rozpoczął się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się od tej chwili przepisy niniejszej ustawy; dotyczy to w szczególności możliwości nabycia prawa przez zasiedzenie.
Zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 2 września 1993 r., II CRN 89/93 do przypadków zasiedzenia, które nastąpiło przed wejściem w życie ustawy nowelizującej (1 X 1990 r.) będą miały zastosowanie 10-letnie i 20-letnie okresy posiadania, przewidziane w art. 172 k.c. w brzmieniu obowiązującym przed tą datą.
Art. 172 k.c. w brzmieniu obowiązującym obecnie przewiduje 20 - letni termin zasiedzenia dla posiadacza w dobrej wierze i 30 - letni termin zasiedzenia dla posiadacza w złej wierze.
Zgodnie z art. XLI § 1 ustawy z dnia z dnia 23.04.1964 r. przepisy wprowadzające kodeks cywilny do zasiedzenia, którego bieg rozpoczął się przed dniem wejścia w życie kodeksu cywilnego, stosuje się od tej chwili przepisy tego kodeksu; dotyczy to w szczególności możności nabycia prawa przez zasiedzenie. Jeżeli termin zasiedzenia według kodeksu cywilnego jest krótszy niż według przepisów dotychczasowych, bieg zasiedzenia rozpoczyna się z dniem wejścia kodeksu w życie; jeżeli jednak zasiedzenie rozpoczęte przed dniem wejścia w życie kodeksu cywilnego nastąpiłoby przy uwzględnieniu terminu określonego w przepisach dotychczasowych wcześniej, zasiedzenie następuje z upływem tego wcześniejszego terminu (§ 2).
Przed wejściem w życie kodeksu cywilnego kwestie dotyczące zasiedzenia regulowane były przez przepisy dekretu z dnia 11.10.1946 r. Prawo Rzeczowe, obowiązującego od dnia 01.01.1947 r.
Postanowienie SR w Białymstoku z dnia 17 lutego 2017 r., II Ns 3209/16
Standard: 46060
Niezależnie od przyjęcia złej czy dobrej wiary wnioskodawczyni i jej męża, termin zasiedzenia (dwudziestoletni przy złej wierze lub dziesięcioletni przy złej wierze) z art. 172 k.c., w jego brzmieniu obowiązującym od dnia 30 IX 1990 r., upłynął przed obowiązującą od 1 X 1990 r. zmianą tego przepisu (wydłużenie terminów zasiedzenia) dokonana przez ustawę z 28 VII 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 55, poz. 321).
Do przypadków zasiedzenia, które nastąpiło przed wejściem w życie wymienionej ustawy nowelizującej (1 X 1990 r.) będą miały zastosowanie 10-letnie i 20-letnie okresy posiadania, przewidziane w art. 172 k.c. w brzmieniu obowiązującym przed tą datą.
Zasiedzenie jest pierwotnym nabyciem własności. Z upływem ostatniego dnia terminu zasiedzenia samoistny posiadacz nabywa prawo własności.
Postanowienie SN z dnia 2 września 1993 r., II CRN 89/93
Standard: 47804 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 32880