Związanie wykładnią prawa dokonaną przez Sąd Najwyższy w trybie art. 398[20] k.p.c.

Ustalenie zakresu związania sądu drugiej instancji wykładnią prawa dokonaną przez Sąd Najwyższy wiąże się z koniecznością analizy wypowiedzi Sądu Najwyższego zawartej w uzasadnieniu wyroku uchylającego wyrok sądu drugiej instancji i przekazującej sprawę temu sądowi do ponownego rozpoznania w powiązaniu z zarzutami wypełniającymi podstawę skargi kasacyjnej. Wykładnia określonego przepisu prawa materialnego czy procesowego jest dokonywana przez Sąd Najwyższy tylko w pewnych granicach wyznaczonych ich zastosowaniem (bądź niezastosowaniem) w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do ustalonego w sprawie stanu faktycznego (w odniesieniu do przepisów prawa materialnego) albo określonych sytuacji procesowych (w odniesieniu do przepisów prawa procesowego), które zaistniały w rozpoznawanej sprawie.

Wyrok SN z dnia 10 stycznia 2023 r., II CSKP 518/22

Standard: 71537 (pełna treść orzeczenia)

Zasada związania wykładnią prawa dokonaną przez Sąd Najwyższy stanowi wyjątek od zasady samodzielności jurysdykcyjnej sądu. Oznacza to zatem, że przepis ten powinien być interpretowany ściśle (zob. wyroki SN: z 6 maja 2010 r., II CSK 626/09; z 12 lipca 2012 r., I CSK 5/12; z 24 kwietnia 2014 r., III CSK 319/13). Na tej podstawie należy uznać, że związanie dotyczy wyłącznie wykładni przepisu wprost wyrażonej w uzasadnieniu orzeczenia Sądu Najwyższego, a nie wywiedzionej z niego na podstawie różnego rodzaju sposobów rozumowania, których zastosowanie w konkretnym przypadku może być kwestionowane.

Wyrok SN z dnia 6 maja 2022 r., II CSKP 453/22

Standard: 66078 (pełna treść orzeczenia)