Odrzucenie skargi dotkniętej brakami w zakresie elementów konstrukcyjnych bez wzywania do ich uzupełnienia

Elementy wymienione w art. 398[4] § 1 pkt 1-3 k.p.c. mają charakter konstrukcyjny dla skargi kasacyjnej, wobec czego ich brak nie podlega uzupełnieniu. Powyższe wynika wprost z treści art. 398[6] § 2 k.p.c., w którym ustawodawca przewidział sankcję w postaci odrzucenia skargi kasacyjnej niespełniającej wymagań określonych w art. 398[4] § 1 k.p.c. Nie jest przy tym dopuszczalna wykładnia zakresu zaskarżenia i jego kierunków, gdyż kasacja powinna być zredagowana w taki sposób, aby nie stwarzała żadnych wątpliwości interpretacyjnych (postanowienie SN: z 3 lipca 2024 r., II NSK 129/23).

Biorąc powyższe pod uwagę, za nieusuwalny brak formalny należy uznać niespójne określenie zakresu zaskarżenia postanowienia oraz wniosku o uchylenie postanowienia. Przyjmuje się, że taka konstrukcja żądań zawartych w skardze kasacyjnej, będącej środkiem zaskarżenia podlegającym szczególnym rygorom formalnym, jest niedopuszczalna i powinna prowadzić do jej odrzucenia. Sąd nie może zastępować skarżącego i wprowadzać domniemania zakresu złożonego wniosku o uchylenie. Brak tego wskazania czyni skargę kasacyjną niedopuszczalną (zob. postanowienia SN z: 6 sierpnia 2014 r., V CSK 24/14; 20 lutego 2015 r., V CSK 427/14; 10 czerwca 2020 r., III CSK 149/19; z 6 sierpnia 2024 r., I CSK 3497/23).

Postanowienie SN z dnia 9 października 2024 r., II NSK 1/24

Standard: 83450 (pełna treść orzeczenia)

Zgodnie z art. 398[4] § 1 k.p.c. do elementów konstrukcyjnych skargi kasacyjnej należy m.in. wskazanie, czy orzeczenie, od którego jest wniesiona skarga, zostało zaskarżone w całości czy w części (pkt 1), a także sformułowanie wniosku o uchylenie lub uchylenie i zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia i zmiany (pkt 3). Zamieszczenie w skardze kasacyjnej wniosku o uchylenie lub uchylenie i zmianę orzeczenia z pominięciem oznaczenia zakresu żądanego uchylenia lub zmiany stanowi istotną wadę skutkującą odrzuceniem skargi a limine (zob. np. postanowienia SN: z 23 sierpnia 2012 r., III CSK 161/12; z 8 maja 2008 r., V CZ 26/08; z 19 marca 2009 r., II UZ 9/09).

Wyrok SN z dnia 31 maja 2022 r., II CSKP 34/22

Standard: 66803 (pełna treść orzeczenia)