Podstawy likwidacji stowarzyszenia

Zgodnie z art. 36 ust. 1 i 2 w zw. z art. 43 Pr. o stowarzyszeniach każde stowarzyszenie (także zwykłe) rozwiązuje się tylko albo na podstawie własnej uchwały albo w wyniku orzeczenia sądu. Dopiero z chwilą podjęcia takiej uchwały albo wydania orzeczenia przez sąd i wykreślenia stowarzyszenia z rejestru, stowarzyszenie przestaje istnieć. 

Dopóki zatem nie ma uchwały o rozwiązaniu stowarzyszenia ani orzeczenia sądu w tym przedmiocie, stowarzyszenie istnieje, choćby nawet wystąpiły okoliczności, które, zgodnie z postanowieniami statutu (regulaminu), uzasadniały jego rozwiązanie.

Taka wykładnia wskazanych wyżej przepisów wynika zarówno z ich treści jak i z ogólnych regulacji prawnych dotyczących powstania i ustania osób prawnych oraz innych podmiotów o zbliżonym charakterze. Takiej wykładni wymaga także pewność obrotu prawnego. Z uwagi na to, że stowarzyszenie działając wchodzi w stosunki prawne z różnymi podmiotami, pewność obrotu i bezpieczeństwo prawne tych podmiotów wymagają pewności tego, czy stowarzyszenie istnieje czy nie, a więc wyraźnego faktu wskazującego, że uległo ono rozwiązaniu. 

Wyrok SN z dnia 5 marca 2010 r., IV CSK 372/09

Standard: 45870 (pełna treść orzeczenia)