Zniesławienie za pomocą środków masowego komunikowania (art. 212 § 2 k.k. i 216 § 2 k.k.)

W określeniu „środki masowego komunikowania” chodzi nie o masową dostępność samego środka, lecz o masową dostępność informacji przekazywanych za jego pomocą.

Pojęcie „środki masowego komunikowania” to termin, w którym ustawodawca akcentuje fakt, iż wiadomość przekazywana przez te środki dociera – bądź potencjalnie może docierać – do szerokich rzesz odbiorców. W tej sytuacji środkami masowego komunikowania będą wszystkie środki, których działanie sprowadza się do masowego przekazywania rozmaitych treści. 

W literaturze zwraca się uwagę na to, że w określeniu „środki masowego komunikowania” chodzi nie o masową dostępność samego środka lecz o masową dostępność informacji przekazywanych za jego pomocą. Niektórzy autorzy wprost przedstawiają definicję, że „jako środek masowego komunikowania” internet występuje wówczas, gdy wykorzystywany jest w celu przekazywania informacji do ściśle nieokreślonego lub też określonego, ale odpowiednio liczebnego gremium podmiotów, któremu to gremium jesteśmy w stanie przypisać określenie, „wielość odbiorców” (por. postanowienie SN z dnia 7 maja 2008 r., III KK 234/07)

Ze względu na sposób docierania do odbiorcy informacji internet można podzielić na taki, gdy jest wykorzystywany w celu przekazywania wiadomości do nieokreślonego kręgu podmiotów lub do ściśle określonego kręgu osób. Ten drugi rodzaj internetu, zwany pocztą elektroniczną, także nie jest jednorodny. Przy pomocy poczty elektronicznej nadawca może dotrzeć do ściśle określonego wąskiego kręgu osób znajomych lub połączonych węzłem znajomości zawodowej (np. członków zarządu firmy), lecz może również dotrzeć do ściśle określonego, szerokiego kręgu osób i do tego nieznanych nadawcy.

Wyrok SN z dnia 7 listopada 2014 r., V KK 231/14

Standard: 14514 (pełna treść orzeczenia)