Niedopuszczalność zażalenia na postanowienie sądu II instancji o sprostowaniu orzeczenia sądu I instancji

Postanowienie sądu drugiej instancji, którego przedmiotem jest sprostowanie orzeczenia sądu pierwszej instancji (art. 350 § 3 k.p.c.), nie należy do żadnej z kategorii postanowień wskazanych w art. 394[1] § 1 i 2. Wobec tego zażalenie do Sądu Najwyższego na takie postanowienie jest niedopuszczalne (zob. postanowienia SN z: 14 czerwca 2000 r., V CZ 49/00; 12 marca 2003 r., I PZ 162/02).

Postanowienie SN z dnia 16 lutego 2007 r., II PZ 81/06

Standard: 45730 (pełna treść orzeczenia)

Na postanowienie sądu drugiej instancji oddalające wniosek o sprostowanie wyroku nie przysługuje zażalenie do Sądu Najwyższego.

Postanowienie oddalające wniosek o sprostowanie i dokonanie wykładni orzeczenia nie ma charakteru postanowienia kończącego postępowanie w sprawie w rozumieniu art. 393[18] § 2 k.p.c.

Postanowienie SN z dnia 12 marca 2003 r., I PZ 162/02

Standard: 53382 (pełna treść orzeczenia)