Uznanie właściwe
Uznanie roszczenia (art. 123 § 1 pkt 2 k.c. i art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Uznanie właściwe jest czynnością prawną, dokonaną między dłużnikiem a wierzycielem, w której dłużnik potwierdza swoje zobowiązanie.
Umowa uznania nie jest uregulowana prawnie. Jej dopuszczalność wynika z zasady swobody umów.
Zobowiązany składa oświadczenie woli, w którym potwierdza istnienie swojego obowiązku i zobowiązuje się do jego realizacji.
Wyrok SN z dnia 13 marca 2024 r., II CSKP 2256/22
Standard: 88490 (pełna treść orzeczenia)
Uznanie właściwe roszczenia (art. 123 § 1 pkt 2 k.c.) następuje w wyniku umowy, pomiędzy wierzycielem i dłużnikiem, ustalającej co do zasady i zakresu istnienie albo nieistnienie konkretnego stosunku prawnego. Uznanie właściwe przerywa bieg przedawnienia roszczenia, a także zmienia rozkład ciężaru dowodu.
Wyrok SN z dnia 11 marca 2020 r., I CSK 585/18
Standard: 46723 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 45212