Uznanie właściwe
Uznanie roszczenia (art. 123 § 1 pkt 2 k.c. i art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Uznanie właściwe roszczenia (art. 123 § 1 pkt 2 k.c.) następuje w wyniku umowy, pomiędzy wierzycielem i dłużnikiem, ustalającej co do zasady i zakresu istnienie albo nieistnienie konkretnego stosunku prawnego. Uznanie właściwe przerywa bieg przedawnienia roszczenia, a także zmienia rozkład ciężaru dowodu.
Wyrok SN z dnia 11 marca 2020 r., I CSK 585/18
Standard: 46723 (pełna treść orzeczenia)
Uznanie właściwe stanowi nieuregulowaną odrębnie umowę, ustalającą co do zasady i zakresu istnienie jakiegoś stosunku prawnego – zawierana jest właśnie w sytuacji gdy samo istnienie lub nieistnienie stosunku prawnego jest między stronami niepewne.
Wyrok SA w Katowicach z dnia 13 kwietnia 2017 r., I ACa 1165/16
Standard: 45212 (pełna treść orzeczenia)