Głosowanie udziałami we wspólnocie
Głosowanie nad uchwałami we wspólnocie mieszkaniowej
Zgodnie z art. 23 ust. 2 u.w.l. uchwały wspólnoty mieszkaniowej są podejmowane w drodze głosowania, większością głosów liczoną według wielkości udziałów. Ten warunek należy odnieść do każdej uchwały podejmowanej na danym zebraniu, to jest przy każdej podjętej uchwale należy określić nie tylko ilość głosów oddanych za danym rozwiązaniem, lecz także łączną ilość udziałów, jakie te głosy reprezentują. Od tej reguły ustawa ustanawia wyjątek, jeżeli wcześniej została zawarta umowa lub podjęta uchwała o głosowaniu w określonej sprawie na zasadzie „jeden właściciel - jeden głos”. Jednak taka uchwała musi być podjęta w sposób normalny, większością udziałów w danej nieruchomości wspólnej.
Wyrok SO w Suwałkach z dnia 30 grudnia 2016 r., I C 308/16
Standard: 73611 (pełna treść orzeczenia)
Głosowanie „udziałami” przez właścicieli lokalu może nastąpić wówczas, gdy suma udziałów w nieruchomości wspólnej nie jest równa 1. Oznacza to, że we wspólnocie mieszkaniowej regułą pozostaje taki właśnie („udziałowy”) sposób głosowania. Dopiero przewidziane w art. 23 ust. 2a ustawy „żądanie właścicieli” może wyeliminować ten sposób głosowania i spowodować przyjęcie głosowania „właścicielskiego”. Prowadzi to do konieczności określenia właściwej (minimalnej) treści takiego żądania i jego charakteru prawnego.
Odstępstwo od „udziałowego” sposobu głosowania i to „na każde żądanie” właścicieli oznacza konieczność bliższego określenia materii, w której mogłoby nastąpić głosowanie w sposób przyjęty w art. 23 ust. 2a ustawy. Określenie takie powinno znaleźć się w treści żądania skierowanego do zarządu Wspólnoty.
Nie ma zasadniczych powodów ku temu, aby omawianemu „żądaniu” właścicieli odmawiać cech oświadczenia woli (art. 60 k.c.). W rezultacie będą miały do niego zastosowanie odpowiednie reguły interpretacji oświadczeń woli przewidziane w art. 65 k.c.
Wyrok SN z dnia 3 kwietnia 2008 r., II CSK 605/07
Standard: 44844 (pełna treść orzeczenia)
Bezsporne, że uchwała nr 6/XII/2001 podjęta została głosami reprezentującymi 69.865 udziałów na ogólną ilość 244.600 udziałów, co oznacza, że podjęto ją z naruszeniem ustawowego wymogu większości głosów, liczonej według wielkości udziałów (art. 23 ust. 2 u.w.l.), obowiązującego w pozwanej Wspólnocie. Oznacza to, że taka uchwała w ogóle nie stanowi wyrażenia woli zebrania współwłaścicieli, a zatem prawidłowo została zakwalifikowana przez Sąd Apelacyjny na podstawie art. 189 k.p.c. jako uchwała nieistniejąca.
Gdyby założyć, że każdą niezgodność uchwały z prawem należałoby traktować jako przyczynę jej nieważności na zasadach ogólnych (nieważność bezwzględna -art. 58 § 1 k.c.), to podważałoby się sens istnienia szczególnej normy art. 25 u.w.l. Na podstawie tego przepisu ustawodawca, przedkładając pewność obrotu nad formalną zgodnością uchwał z prawem, zastąpił nieważność bezwzględną, nieważnością względną, wzruszalną.
Wyrok SN z dnia 23 lutego 2006 r., I CK 336/05
Standard: 73123 (pełna treść orzeczenia)