Administracyjne skutki naruszeń przez ubezpieczyciela postanowień art. 14 ust. 1-3

Zgodnie ze zmienionym od 1 stycznia 2016 r. ww. przepisem art. 14 ust. 3a ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych w przypadku niewypłacenia przez zakład ubezpieczeń odszkodowania w terminie, o którym mowa w ust. 1 albo 2, lub niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 3, organ nadzoru stosuje wobec zakładu ubezpieczeń środki nadzorcze określone w art. 362 ust. 1 pkt 1 lub 2 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (przed nowelizacją przepis ten przewidywał we wskazanych przypadkach stosowanie przez organ nadzoru wobec zakładu ubezpieczeń środków nadzorczych określonych w art. 212 ust. 1 pkt 1 lub 2 ustawy o działalności ubezpieczeniowej).

Podane regulacje wprowadzają zatem obowiązek zakończenia przez zakład ubezpieczeń postępowań likwidacyjnych w określonych terminach, co ma na celu ochronę interesów poszkodowanych. Skoro terminy te zostały określone ustawowo, to każdorazowe ich naruszenie stanowi podstawę do kwalifikowania działalności zakładu ubezpieczeń z punktu widzenia zgodności z przepisami prawa.

W wypadku zaistnienia stanów prawnych wskazanych w ust. 1-3 art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych Komisja zobligowana jest do podjęcia środków nadzorczych, wobec zakładu naruszającego te przepisy, określonych obecnie w art. 362 ust. 1 pkt 1 lub 2 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej.

Ustalenie naruszeń z art. 14 ust. 1-3 ustawy o ubezpieczeniach skutkuje - zgodnie z art. 14 ust. 3a tej ustawy w związku z art. 362 ust. 1 pkt 2 i w związku z art. 481 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej - jak słusznie przyjął organ, wydanie decyzji o nałożeniu na zakład ubezpieczeń kary pieniężnej.

Stosownie do art. 362 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej kara może być nałożona do wysokości 0,5% składki przypisanej brutto wykazanej przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji w ostatnim przedstawionym organowi nadzoru sprawozdaniu finansowym, o którym mowa w art. 280, a w przypadku gdy zakład nie wykonywał działalności lub uzyskał składkę przypisaną brutto poniżej 20 mln złotych - do wysokości 100 000 złotych. Wskazany przepis określa zatem górną granicę (maksymalny wymiar kary), do której może być nałożona kara.

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 marca 2018 r., VI SA/Wa 1639/17

Standard: 44653 (pełna treść orzeczenia)