Ustalanie przez sąd wieczystoksięgowy tożsamości osoby, której wpis ma dotyczyć

Artykuł 126 § 1 pkt 1 wymaga tylko, aby pismo procesowe, w tym pozew, zawierało „imię i nazwisko lub nazwę stron”.

Podobnie w postępowaniu nieprocesowym, w tym także wieczystoksięgowym, wystarcza oznaczenie wnioskodawcy i każdego innego uczestnika postępowania przez podanie nazwiska i imienia (pierwszego), jeśli dana osoba ma dwa imiona (art. 126, 187, 511, 626[2] k.p.c.). Wnioskodawca nie miał więc obowiązku oznaczenia uczestnika postępowania przez wymienienie, obok nazwiska, dwóch jego imion. Wystarczało podanie pierwszego imienia i nazwiska.

Sąd wieczystoksięgowy, jakkolwiek ograniczony w możliwości wykładni oświadczeń zawartych w dokumentach przez wąski zakres kognicji, nie jest tej możliwości pozbawiony, nie tylko w odniesieniu do oświadczeń woli materialnoprawnych, ale i procesowych (por. np. postanowienia SN z dnia 12 kwietnia 2013 r., IV CSK 515/12 i 4 marca 2011 r., I CSK 455/10), a podjęta przez ten sąd wykładnia może doprowadzić do usunięcia pojawiających się wątpliwości co do tożsamości osoby, której wpis ma dotyczyć. Szczególnie istotną rolę może tu odegrać weryfikacja danych wskazanych we wniosku na podstawie informacji z powszechnych systemów ewidencji (zob. art., 626[8] § 3 k.p.c., a także art. 46-49 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności, jedn. tekst: Dz.U. 2015.388 ze zm.).

W postępowaniu przed sądem drugiej instancji doniosłe znaczenie może mieć też dowód z dokumentu złożonego w tym postępowaniu dla wykazania, że własność nie przysługuje osobie wpisanej przez sąd pierwszej instancji (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia 2000 r., I CKN 337/98)

Postanowienie SN z dnia 5 lutego 2016 r., IV CSK 235/15

Standard: 44352 (pełna treść orzeczenia)