Tworzenie Funduszu; powszechny i uniwersalny charakter jego funkcjonowania

W myśl art. 3 ust. 1 i 2 ustawy nie wszyscy pracodawcy mają obowiązek tworzenia Funduszu, a jedynie pracodawcy zatrudniający odpowiednią liczbę pracowników oraz - bez względu na liczbę zatrudniony pracowników - pracodawcy prowadzący działalność w formie jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych, to krąg podmiotów objętych regulacją tego aktu prawnego jest bardzo szeroki. Ustawa o z.f.ś.s. nie dotyczy tylko małych pracodawców niebędących jednostkami organizacyjnymi państwowej i samorządowej sfery budżetowej i zatrudniającymi do dwudziestu pracowników. Wskazani pracodawcy mogą jednak - w myśl art. 3 ust. ustawy - dobrowolnie, w miarę posiadanych możliwości, utworzyć zakładowy fundusz świadczeń socjalnych i prowadzić działalność socjalną określoną w ustawie, albo nie tworząc funduszu – wypłacać świadczenie urlopowe. Jak zauważył Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 4 kwietnia 2007 r., I PK 243/07, ustawa o z.f.ś.s. ma charakter powszechny i uniwersalny w swej dziedzinie, gdyż wyłączenie jej stosowania, a ściślej - zaniechanie dokonywania odpisów, może wynikać tylko z niezatrudniania pracowników.

Wyrok SN z dnia 10 lipca 2014 r., II UK 472/13

Standard: 44158 (pełna treść orzeczenia)

Roszczenie związku zawodowego o przekazanie należnych środków na rachunek funduszu (art. 6 ust. 2 ustawy) przez pracodawcę, który obowiązku tego nie wypełnił mimo istnienia przesłanek określonych w art. 3 ust. 1 ustawy, obejmuje żądanie utworzenia funduszu (art. 5 ust. 1 ustawy).

Postanowienie SN z dnia 4 marca 2009 r., II PK 209/08

Standard: 44175 (pełna treść orzeczenia)