Cofnięcie wniosku przy sprzeciwie prokuratora

Zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 22 listopada 2013 r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób (Dz. U. z 2014 r., poz. 24) do postępowania prowadzonego na podstawie tej ustawy stosuje się przepisy kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym.

Jak wynika z art. 512 k.p.c. cofnięcie wniosku przez któregokolwiek z uczestników postępowania jest tylko wtedy skuteczne, gdy inni uczestnicy nie sprzeciwili się temu w wyznaczonym terminie.

Jak wynika z art. 2 ust. 4 wspomnianej ustawy, prokurator jest uczestnikiem takiego postępowania.

W rozpoznawanej sprawie bezspornym jest, że prokurator złożył sprzeciw, co do wniosku Kierownika Zakładu Karnego w G. z dnia 21 marca 2016 r., w którym cofnął on pierwotny wniosek. W tej sytuacji Sąd Apelacyjny nie mógł uwzględnić tego wniosku i na tej podstawie umorzyć postępowanie. Zaskarżone postanowienie, jako naruszające art. 355 i art. 512 k.p.c., należało wobec tego uchylić. Sąd Apelacyjny jest, bowiem zobowiązany do merytorycznego rozpoznania pierwotnego wniosku Dyrektora Zakładu Karnego w G. i nie miał podstaw do umorzenia postępowania w związku z wnioskiem tego Dyrektora z dnia 21 marca 2016 r. w sytuacji, gdy prokurator sprzeciwił się temu wnioskowi.

Postanowienie SN z dnia 31 sierpnia 2017 r., V CSK 218/17

Standard: 44111 (pełna treść orzeczenia)