Grupowe zwolnienia na mocy porozumienia stron
Przesłanki i tryb grupowych zwolnień (art. 1 u.z.g.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
W doktrynie i orzecznictwie dotyczącym prawa pracy panuje zgodność co do tego, iż aby nabyć prawo do odprawy na podstawie omawianego art. 8 ustawy o zwolnieniach grupowych w następstwie rozwiązania stosunku pracy na mocy porozumienia stron, ten sposób rozwiązania stosunku pracy winien nastąpić z inicjatywy pracodawcy (art. 1 ust. 2 ustawy), co w praktyce zwykle oznacza, że to pracodawca składa pracownikowi ofertę zawarcia porozumienia, choć uwzględniając fakt, iż pojęcie „z inicjatywy” ma szersze znaczenie od „złożenia oferty”, należy uznać, że rozstrzygnięcie kwestii czy rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło z inicjatywy pracodawcy będzie wymagać szczegółowego zbadania towarzyszących tej inicjatywie okoliczności. Jeśli jednak nastąpi złożenie oferty przez pracownika, to na nim będzie spoczywał ciężar dowodu, że w rzeczywistości zawarcie porozumienia nastąpiło z inicjatywy pracodawcy.
Wyrok SN z dnia 14 kwietnia 2011 r., II PK 270/10
Standard: 43961 (pełna treść orzeczenia)
Przyczyny niedotyczące pracownika, o jakich mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, istnieją obiektywnie i wywołują skutki prawne niezależnie od woli i zamiaru stron czynności prawnej. Oznacza to, że przyczyny te nie mogą być objęte oświadczeniem woli stron, bo są elementem obiektywnie istniejącej rzeczywistości, nie kształtuje ich wola stron (por. wyrok SN z dnia 20 czerwca 2001 r., I PKN 475/00). Z tego względu nie można przyjąć, że Sąd, ustalając rzeczywiste przyczyny rozwiązania stosunku pracy (inne niż podane w porozumieniu), ingerował w oświadczenia woli stron i dokonał modyfikacji sposobu rozwiązania stosunku pracy.
Wyrok SN z dnia 4 listopada 2010 r., II PK 109/10
Standard: 43957 (pełna treść orzeczenia)