Objęcie zakresem ustawy umów na czas określony

Wyłączenie umów terminowych spod reżimu ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. Nr 90, poz. 844 ze zm.) nie tylko narusza przepisy tej ustawy, ale także prowadzi do nierespektowania dyrektywy Rady nr 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawo-dawstw Państw Członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych (Dz.U. UE polskie wydanie specjalne Rozdział 05, Tom 03, s. 327), co w skutkach jest jednoznaczne z naruszeniem prawa krajowego.

Wyrok SN z dnia 14 lutego 2012 r., II PK 137/11

Standard: 44017 (pełna treść orzeczenia)

W świetle unormowań ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników nie ma wątpliwości, że przedmiotowym zakresem regulacji tej ustawy objęci są pracownicy z wyłączeniem pracowników mianowanych (art. 11 omawianej ustawy), w tym także pracownicy zatrudnieni na podstawie umowy na czas określony

Wynika to zarówno z językowego brzmienia art. 1 ust. 1 ustawy o zwolnieniach grupowych w związku z art. 2 k.p., jak i z art. 1 ust. 2 pkt a dyrektywy Rady Nr 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych (Dz.U.UE.L.98.225.16), z którego wynika, że dyrektywa ma zastosowanie do zwolnień grupowych w ramach umów o pracę zawartych na czas określony, gdy takie zwolnienia następują przed upływem terminu lub wykonaniem tych umów.

Zarówno regulacje ustawy o zwolnieniach grupowych, jak i ich wykładnia nie jest zatem niezgodna z prawem wspólnotowym. Konieczne jest wyłącznie ustalenie, że w chwili zwolnienia pracowników, z którymi zawarto umowy terminowe, miały miejsce zwolnienia grupowe (co w sprawie jest bezsporne). Uwzględnienie prawa wspólnotowego potwierdza zatem taką interpretację przepisów ustawy o zwolnieniach grupowych, która obejmuje swym zakresem regulacji również umowy na czas określony. 

W odniesieniu do terminowych umów o pracę Kodeks pracy nie wprowadza wymogu zasadności wypowiedzenia, zachowania trybu konsultacji z zakładową organizacją związkową, ani podania przyczyny wypowiedzenia. W doktrynie istnieje zgodność, że sytuacja jest inna w razie wypowiadania umów terminowych w ramach grupowego zwolnienia. Zasady postępowania pracodawcy przy wypowiadaniu tych umów muszą być określone w porozumieniu lub regulaminie, gdyż ustawa nie zawiera w tym zakresie żadnych wyłączeń. Oznacza to konieczność przeprowadzenia trybu, o którym mowa w art. 2 – 6 ustawy o zwolnieniach grupowych.

Wyrok SN z dnia 4 grudnia 2008 r., II PK 137/08

Standard: 43926 (pełna treść orzeczenia)