Ius civile vigilantibus scriptum est, nec stultis solere succurri
Paremie w orzecznictwie
W postępowaniu cywilnym pierwszorzędną rolę odgrywa staranność stron, które powinny ponosić konsekwencje swoich zaniechań, zgodnie z rzymską paremią ius civile vigilantibus scriptum est, nec stultis solere succurri (analogicznie w wyrokach Sądu Najwyższego z 15 stycznia 2019 r., I NO 1/18 oraz z 19 listopada 2019 r., I NSK 90/18).
Wyrok SN z dnia 22 stycznia 2020 r., I NSK 105/18
Standard: 43656 (pełna treść orzeczenia)
Od «uważnego» i «ostrożnego» konsumenta - nie tylko korzystającego z gier komórkowych - można oczekiwać dochowania minimalnej staranności przy zawieraniu umów, która powinna przejawiać się w zapoznaniu z podstawowymi warunkami świadczenia usług, w tym zwłaszcza ich ceną. Także i on musi ponosić konsekwencje nieprzemyślanych decyzji, podjętych bez zapoznania się z istotnymi informacjami przedstawionymi przez przedsiębiorcę (ius civile vigilantibus scriptum est, nec stultis solere succurri).
Postanowienie SN z dnia 16 lipca 2019 r., I NSK 90/18
Standard: 43657 (pełna treść orzeczenia)
Jeszcze na tle prawa cywilnego austriackiego wyrażono zapatrywanie, że jeżeli osoby uprawnione przez dłuższy czas nie wykonują swoich uprawnień, to nie powinny znajdować ochrony prawnej. Jest to zgodne ze starożytną, powszechnie aprobowaną w demokratycznych państwach prawnych zasadą: Ius civile vigilantibus scriptum est, co oznacza, że prawo cywilne wymaga dbałości zainteresowanego o swoje prawa. Dążenie do wzmocnienia i niewzruszalności powstałych stosunków oraz umożliwienie realizacji przysługujących praw wszystkim podmiotom uzasadnia wprowadzenie pewnych ograniczeń prawa własności.
Wyrok TK z dnia 25 maja 1999 r., SK 9/98
Standard: 200 (pełna treść orzeczenia)