Udział obrońcy skazanego w posiedzeniu (art. 160 § 6 k.k.w.)

Zgodnie z art. 22 § 1 k.k.w. w zw. z art. 160 § 3 k.k.w. obrońca skazanego ma prawo wziąć udział w posiedzeniu sądu procedującego w postępowaniu wykonawczym w przedmiocie odwołania warunkowego zwolnienia, zarówno w I, jak i II instancji. Jego niestawiennictwo, o ile został prawidłowo zawiadomiony o terminie i celu posiedzenia, zgodnie z art. 22 § 2 k.k.w. nie tamuje rozpoznania sprawy. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy powołanie obrońcy uzasadnione było istnieniem przesłanek z art. 8 § 2 k.k.w. (tak jak w niniejszej sprawie). Brak stawiennictwa takiego obrońcy, co do zasady tamuje możliwość rozpoznania sprawy (chyba, że sąd orzeka na korzyść skazanego, bądź zgodnie z jego wnioskiem).

Analiza regulacji art. 8 § 2 k.k.w. w zw. z art. 22 § 2 k.k.w w zw. z art. 160 § 3 k.k.w., wskazuje jednoznacznie, że skoro warunkiem sine qua non przeprowadzenia czynności przez sąd w postępowaniu wykonawczym w sprawie, w jakiej zaistniały warunki do wyznaczenia skazanemu obrońcy z urzędu lub taki obrońca na podstawie art. 8 § 1 pkt 5 został faktycznie wyznaczony, stawiennictwo tegoż obrońcy uznać należy za obligatoryjne w rozumieniu art. 439 § 1 pkt 10 k.p.k. stosowanego odpowiednio na podstawie art. 1 § 2 k.k.w. (tak m.in. SN w postanowieniu z 7 lutego 2006 r., WZ 2/06).

Postanowienie SN z dnia 22 listopada 2012 r., V KO 55/12

Standard: 43446 (pełna treść orzeczenia)