Oczywista bezzasadność dochodzonego roszczenia (art. 191[1] i 391[1] k.p.c. oraz 109 ust. 2 u.k.s.c.)
Oddalenie powództwa z powodu oczywistej bezzasadności (art. 191[1] k.p.c. i art. 109 ust. 2 u.k.s.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Pozew oczywiście bezzasadny to taki, który nie nadaje najmniejszych szans uwzględnienia. Oczywista bezzasadność powództwa zachodzi bowiem wówczas, gdy każdy prawnik z góry, bez głębszej analizy prawnej stanu faktycznego, może powiedzieć, że powództwo nie może zostać uwzględnione (zob. np. postanowienie SN z 8 października 1984 r., II CZ 112/84). Jest to zatem takie powództwo, który – niezależnie od podjętych przez stronę czynności oraz podniesionych argumentów – będzie musiało ulec oddaleniu.
Postanowienie SN z dnia 26 października 2023 r., III CZ 193/23
Standard: 74358 (pełna treść orzeczenia)
Oczywista bezzasadność powództwa jako podstawa oddalenia wniosku o zwolnienie od kosztów w rozumieniu art. 109 ust. 2 u.k.s.c. zachodzi tylko wówczas, gdy dla każdego prawnika, bez potrzeby analizowania sprawy pod względem faktycznym i prawnym, jest zupełnie oczywiste, że powództwo nie może być uwzględnione (por. postanowienie SN z 18 stycznia 1966 r., I CZ 124/65)
O merytorycznej zasadności lub bezzasadności powództwa można się wypowiadać dopiero po merytorycznym rozpoznaniu sprawy, ale po wcześniejszym sprecyzowaniu roszczenia na tle skonkretyzowanych okoliczności sporu, natomiast wypowiadanie się o wyniku sprawy przed jej rozpoznaniem jest bardzo ryzykowne i może łamać zasadę obiektywnej powściągliwości sędziowskiej. Odmowa zwolnienia od kosztów sądowych z powodu bezzasadności roszczenia lub obrony musi się więc ograniczać do przypadków zupełnie jednoznacznych (por. postanowienie SN z dnia 15 kwietnia 1971 r., I CZ 50/71)
Postanowienie SO w Kaliszu z dnia 18 kwietnia 2017 r., II Cz 186/17
Standard: 9321 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 43200
Standard: 3924
Standard: 53609