Skazany jest głuchy, niemy lub niewidomy (art. 8 § 2 pkt 1 k.k.w.)

Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego (por. wyrok z dnia 10 marca 1997 r. III KKN 155/96, obowiązek posiadania obrońcy, o którym mowa w art. 8 § 2 pkt 1 k.k.w. aktualizuje się wówczas, gdy u skazanego stwierdzono całkowitą głuchotę, a nie inne dolegliwości słuchowe, nawet jeżeli mają znaczny charakter. Pogląd ten podzielany jest przez Sąd Najwyższy w niniejszej sprawie.

Jak wynika z dokumentacji medycznej przedstawionej przez samego skazanego stwierdzono u niego obustronny niedosłuch zmysłowo-nerwowy, asymetryczny, w uchu prawym głęboki, a w uchu lewym znacznego stopnia. To niewątpliwe upośledzenie funkcji słuchu nie jest jednak tożsame z głuchotą w rozumieniu art. 8 § 2 pkt 1 k.k.w.

Postanowienie SN z dnia 22 stycznia 2014 r., V KO 91/13

Standard: 43418 (pełna treść orzeczenia)