Wolność religii skazanego (art. 106 k.k.w.)

Stosownie do art. 53 Konstytucji RP, każdemu zapewnia się wolność sumienia i religii (ust. 1); wolność religii obejmuje wolność wyznawania lub przyjmowania religii według własnego wyboru oraz uzewnętrzniania indywidualnie lub z innymi, publicznie lub prywatnie, swojej religii przez uprawianie kultu, modlitwę, uczestniczenie w obrzędach, praktykowanie i nauczanie.

Stosownie do art. 106 § 1 k.k.w. skazany ma prawo do wykonywania praktyk religijnych i korzystania z posług religijnych oraz bezpośredniego uczestniczenia w nabożeństwach odprawianych w zakładzie karnym w dni świąteczne i słuchania nabożeństw transmitowanych przez środki masowego przekazu, a także do posiadania niezbędnych w tym celu książek, pism i przedmiotów. Przepis § 3 tego artykułu stanowi natomiast, że korzystanie z wolności religijnej nie może naruszać zasad tolerancji ani zakłócać ustalonego porządku w zakładzie karnym.

Nawet gdyby uznać, iż niedoprowadzanie powoda na msze ograniczone było względami bezpieczeństwa z uwagi na charakter celi w jakiej znajdował się powód – celi chronionej, powód winien mieć zapewniony w inny sposób udział we mszy świętej np. poprze umożliwienie mu chociażby odsłuchania mszy w radio. Jak wynika natomiast z zeznań powoda, które sąd uznał za wiarygodne, albowiem strona pozwana nie przedłożyła żadnych dowodów przemawiających za odmową dania im wiary, administracja zakładu karnego nie wyraziła zgody na posiadanie przez powoda słuchawek do odbioru radia. Logiczne w ocenie Sądu pozostają twierdzenia powoda, iż tylko posiadanie słuchawek umożliwiało mu udział we mszy, w sytuacji w której inni osadzeni w celi nie życzyli sobie, aby powód słuchał głośno w radio mszy świętej. Biorąc to pod uwagę powyższe Sąd uznał, że należne powodowi zadośćuczynienie za naruszenie jego dobra osobistego w postaci wolności wyznania i praktykowania kultu religijnego wynieść powinno 1.000 zł i w tym zakresie adekwatne będzie do poniesionej przez powoda krzywdy.

Wyrok SR w Goleniowie z dnia 14 kwietnia 2016 r., I C 1210/15

Zarządzenie  z dnia 4 maja 2016 r., I C 1210/15

Standard: 43407 (pełna treść orzeczenia)