Wyżywienie skazanego (art. 109 § 1 k.k.w.)
Wyżywienie skazanego (art. 109 k.k.w.)
Powód nie wykazał, aby posiłki były podawane w niehigienicznych warunkach. Z przeprowadzonego postępowania dowodowego nie wynika, aby powód kiedykolwiek składał skargi odnośnie przygotowywanych posiłków oraz warunków ich serwowania, do czego był uprawniony. Równocześnie powód nie wykazał, aby ceny artykułów, które osadzeni mogą nabywać w kantynie Zakładu Karnego we W. były zawyżone. Z przedłożonych dokumentów wynika natomiast, że podmiot prowadzący kantynę zgodnie z umową użyczenia lokalu jest zobowiązany do stosowania cen na poziomie nie wyższym, niż ceny poszczególnych artykułów obowiązujące na lokalnym rynku. Ponadto dla zapewnienia ciągłej realizacji tego obowiązku, pozwany okresowo przeprowadza kontrolę poziomu cen artykułów oferowanych do sprzedaży w kantynie. Twierdzenia przeciwne powoda w w/w zakresie uznać należało za dowolne i subiektywne. Na potwierdzenie swojego stanowiska powód nie przedstawił żadnych dowodów.
Wyrok SO w Poznaniu z dnia 6 listopada 2015 r., XVIII C 703/15
Standard: 43393 (pełna treść orzeczenia)
Nie znalazł potwierdzenia także zarzut powoda, jakoby jego dobra osobiste zostały naruszone poprzez dostarczanie mu posiłków, które były zbyt małe, za mało kaloryczne, ze zbyt małą zawartością mięsa lub w ogóle bez mięsa. Powód nie naprowadził na tę okoliczność żadnego obiektywnego dowodu. Analiza zeznań świadka A. G. oraz pisemnego oświadczenia szefa kuchni w tym zakładzie prowadziło do wniosku, że osadzeni mieli zapewnioną stałą dzienną ilość kalorii na poziomie nie niższym niż 2600 kcal, a skład posiłków układany był w taki sposób, aby zachować odpowiednie proporcje pomiędzy ilością składników odżywczych. Parametry te były przy tym zgodne z wymogami art. 109 § 1 k.k.w. i rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 września 2003 roku w sprawie określenia dziennej wartości normy wyżywienia oraz rodzaju diet wydawanych osobom osadzonym w zakładach karnych i aresztach śledczych (w szczególności § 1 i 2). W tych okolicznościach oświadczenia powoda co do ilości i jakości posiłków należy uznać za przejaw jego subiektywnego przekonania.
Powód nie wykazał jakoby wykonywana przez niego praca była szczególnie uciążliwa, co uzasadniałoby zwiększenie dziennej normy wyżywienia o nie mniej niż 1000 kcal (§2 ust. 3 ww. rozporządzenia). Pożywienie otrzymywane przez osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych ma za zadanie zaspokajanie ich potrzeb żywieniowych w celu zapewnienia należytego funkcjonowania, nie zaś spełnianie indywidualnych oczekiwań co do składu czy sposobu przyrządzenia posiłków.
Wyrok SA w Szczecinie z dnia 11 czerwca 2015 r., I ACa 971/14
Standard: 43391 (pełna treść orzeczenia)