Posiadanie przez skazanego w celi sprzętu audiowizualnego (art. 110a § 2 k.k.w.)

Przepis art. 110a § 2 k.k.w. przewiduje możliwość zezwolenia przez dyrektora zakładu karnego na posiadanie przez skazanego w celi m.in. sprzętu audiowizualnego, jeżeli posiadanie tych przedmiotów nie narusza zasad porządku i bezpieczeństwa obowiązujących w zakładzie karnym. Odmowa zgody na posiadanie przez powoda w celi sprzętu audiowizualnego pozbawiała go zatem jednego z uprawnień przewidzianych w art. 110a § 2 k.k.w., którego przyznanie skazanemu jest uzależnione od decyzji dyrektora zakładu.

Pozbawienie skazanego tego uprawnienia nie stanowi naruszenia art. 3 konwencji o ochronie praw człowieka, przewidującego zakaz stosowania tortur oraz okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania i karania więźniów. Nie wymaga szerszego uzasadnienia, że takie działanie dyrektora zakładu karnego nie może być uznane za torturę, jak również za okrutne lub nieludzkie traktowanie. Nie stanowi też traktowania poniżającego.

Odmowa dyrektora zakładu karnego zezwolenia powodowi na posiadanie w celi sprzętu audiowizualnego nie stanowi traktowania poniżającego, nie jest to bowiem działanie zdolne do upokorzenia, zniewolenia czy upodlenia ofiary, nie osiąga zatem poziomu drastyczności wymaganego do oceny, że doszło do poniżającego traktowania więźnia, w rozumieniu art. 3 konwencji.

Odmowa dyrektora zakładu karnego zezwolenia więźniowi na korzystanie w celi z własnego sprzętu audiowizualnego nie narusza godności skazanego, obiektywnie bowiem rzecz biorąc, takie działanie nie może mieć wpływu na poczucie własnej wartości człowieka ani pozbawiać go należnego mu szacunku innych osób, czy choćby narażać na taką utratę. Jedynie wówczas, gdyby tego rodzaju działania stanowiły szykanę, ich ocena mogłaby być inna.

Jeżeli zatem skazany został pozbawiony decyzją dyrektora zakładu karnego jednego z uprawnień przewidzianych w przepisach kodeksu karnego wykonawczego i nie odwołał się od tej decyzji w trybie określonym w tych przepisach, to w sprawie o naruszenie dóbr osobistych wytoczonej z powodu pozbawienia go tego uprawnienia należy przyjąć brak bezprawności działania pozwanego, chyba że niewniesienie odwołania przez skazanego wynikało z uzasadnionej obawy przed represjami.

Wyrok SN z dnia 22 lutego 2012 r., IV CSK 276/11

Standard: 43374 (pełna treść orzeczenia)