Umorzenie grzywny w części lub w całości (art. 51 k.k.w.)
Grzywna (art. 44 - 52a k.k.w.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Wykładnia językowa art. 51 k.k.w. jest jednoznaczna i nie pozostawia żadnych wątpliwości – umorzenie kary pieniężnej jest możliwe tylko wówczas, gdy:
1. wykonane kary jest niemożliwe z przyczyn niezależnych od skazanego,
2. wykonanie kary w innej drodze okazało się niemożliwe,
3. zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek.
Sąd przed wydaniem postanowienia w przedmiocie całkowitego lub częściowego umorzenia kary grzywny winien zatem w pierwszej kolejności ustalić, czy wykonanie kary grzywny przez skazanego jest faktycznie niemożliwe z przyczyn od niego niezależnych.
Szczególnie uzasadniony wypadek na gruncie przepisu art. 51 kkw, to zaistnienie po wydaniu wyroku orzekającego grzywnę, koszty sądowe lub środek karny, takiego zdarzenia, które powoduje, że rozstrzygnięcie to staje się dla skazanego i jego najbliższych nadmiernie represyjne, niesprawiedliwe w odczuciu społecznym. Z taką sytuacją mielibyśmy zaś do czynienia gdyby skazanego i jego rodzinę dotknęło zdarzenie nagłe, porównywalne z klęską żywiołową (np. pożar, powódź, inna katastrofa lub ciężka choroba, ciężkie kalectwo), które spowodowałoby wydatne pogorszenie sytuacji majątkowej i stanowiłoby poważne zagrożenie dla podstaw egzystencji skazanego i jego najbliższych (postanowienie SA w Lubinie z dnia 11 maja 2011 r., II AKzw 412/11.
Postanowienie SO w Tarnobrzegu z dnia 23 grudnia 2014 r., II Kzw 283/14
Standard: 43362 (pełna treść orzeczenia)
Przepis art. 51 k.k.w., regulujący kwestię całkowitego lub częściowego umorzenia grzywny (dodać należy, że i inne przepisy Kodeksu wykonawczego, zwłaszcza Rozdział VIII – Grzywna), nie przewiduje prawa udziału stron w posiedzeniu, w odróżnieniu od np. posiedzenia w przedmiocie zarządzenia wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności w zamian za nieuiszczoną grzywnę (art. 48 k.k.w.). Brak zatem było podstaw prawnych do zawiadamiania stron o prawie udziału w posiedzeniu, a tym bardziej do wzywania skazanego do obowiązkowego stawiennictwa z zagrożeniem użycia środków przymusu.
Postanowienie SN z dnia 4 kwietnia 2012 r., WZ 6/12
Standard: 43354 (pełna treść orzeczenia)