Zabezpieczenie przez zakaz publikacji
Zabezpieczenie przez zakaz publikacji (art. 755 § 2 k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Chociaż zgodnie z art. 755 § 2 k.p.c. sprawach o ochronę dóbr osobistych może być udzielone zabezpieczenie polegające na zakazie publikacji, to przepis ten ogranicza dopuszczalność stosowania takiego zakazu, gdy sprzeciwia się temu ważny interes publiczny. Jak wskazuje się trafnie w piśmiennictwie „ Zakaz publikacji materiału prasowego powinien być stosowany w sposób proporcjonalny i wyważony w stosunku do zamierzonego celu i tylko w sytuacjach koniecznych do zabezpieczenia ważnych interesów społecznych i indywidualnych. Orzekanie wobec prasy zabezpieczenia przed opublikowaniem materiału powinno zatem mieć charakter wyjątkowy i służyć ochronie ważnego dobra oraz powinno być orzeczone w sposób, który nie będzie prowadzić do pozbawienia informacji społeczeństwa wtedy, gdy informacja ta stwarza uzasadnione zainteresowanie”
Istnienie ważnego interesu publicznego sprzeciwiającego się orzeczeniu zakazu publikacji ma szczególne znaczenie w związku z funkcjonowaniem środków społecznego przekazu, gdyż to media mogą w szczególności wykazać, że po ich stronie istnieje interes publiczny w publikacji materiału prasowego i to, że społeczeństwo powinno zapoznać się z określonymi faktami czy komentarzami z uwagi na ważny interes publiczny.
Pojęcie interesu publicznego, o którym stanowi art. 755 § 2 k.p.c. odnosi się nie tylko do ochrony praw i wolności konstytucyjnych, tj. bezpieczeństwa państwa, czy bezpieczeństwa obywateli. Nie istnieje bowiem żadna hierarchia praw i wolności. Jako przykład ważnego interesu publicznego przemawiającego za odmową uwzględnienia żądania zakazu publikacji wskazuje się opisanie nieetycznego zachowania się osób wykonujących zawód zaufania publicznego.
Postanowienie SO w Warszawie z dnia 29 marca 2021 r., I C 1521/21
Standard: 58737 (pełna treść orzeczenia)
Każde powstrzymanie publikacji - także dokonane przez sąd - to forma cenzury, której w demokratycznym społeczeństwie nie można tolerować. Następcza interwencja prawa jest wystarczającym i jedynym środkiem pozostawionym do dyspozycji pokrzywdzonego.
W sprawie o ochronę dóbr osobistych naruszonych w książce zakazanie autorowi kolejnego wydania książki stanowi formę cenzury, której w demokratycznym państwie prawa nie można tolerować; następcza interwencja prawa jest wystarczającym i jedynym środkiem przysługującym pokrzywdzonemu.
Zgodnie z art. 54 ust. 1 Konstytucji każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji, a art. 73 Konstytucji każdemu zapewnia wolność twórczości artystycznej. Jak stanowi art. 31 ust. 3 Konstytucji ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw. Przepis stanowi zatem o ograniczeniu, a nie o wyłączeniu możliwości realizacji praw zagwarantowanych konstytucyjnie.
Wyrok SN z dnia 28 marca 2018 r., IV CSK 317/17
Standard: 64104 (pełna treść orzeczenia)
W świetle przepisów ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną na administratorze spoczywa obowiązek usuwania wpisów naruszających dobra osobiste osób trzecich, gdy uzyska o tym fakcie wiedzę.
Z powyższego wynika, że po pierwsze wpis naruszający dobra osobiste musi być skonkretyzowany i obiektywnie naruszający dobra osobiste. Nie można jak chce tego wnioskodawca zablokować dostępu do wszelkich niepochlebnych wpisów na jego temat, a tym bardziej nie można zakazać umieszczania nowych wpisów, w myśl założenia, iż będą one z całą pewnością niepochlebne.
Ponadto obowiązkiem administratora jest wyłącznie zablokowanie dostępu do takiego wpisu (co tylko potocznie rozumiane jest jako ich usunięcie). Nie można zatem ta w świetle regulacji ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną, jak również przepisów o ochronie dóbr osobistych żądać „uniemożliwienia publikowania opinii” czy „uniemożliwienia osobom trzecim dostępu do publikowanych opinii”. Tak sformułowane żądanie nie służy ochronie naruszonych dóbr osobistych.
Postanowienie SA we Wrocławiu z dnia 8 lutego 2013 r., I ACz 181/13
Standard: 48911 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 3912 (pełna treść orzeczenia)