Pojęcie sądu właściwego do złożenia wniosku w trybie art. 37 k.p.k.
Przekazanie sprawy przez SN ze względu na dobro wymiaru sprawiedliwości (art. 37 k.p.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Wyjątkowość instytucji opisanej w art. 37 k.p.k., sprowadza się również do konieczności gruntownego rozważenia innych możliwości procesowych, przed ewentualnym skierowaniem do Sądu Najwyższego wniosku o wyznaczenie tzw. nadzwyczajnej właściwości z delegacji. Wielokrotnie już wskazywano, że przekazanie sprawy innemu sądowi w trybie art. 37 k.p.k. aktualizuje się dopiero wówczas, gdy nie ma innej metody dla uniknięcia podejrzeń o stronniczość sądu, w szczególności, gdy nie da się ich uniknąć w drodze wyłączenia nie całego sądu, ale poszczególnego sędziego lub poszczególnych sędziów, co z istoty rzeczy o wiele rzadziej występuje w sądach o licznej obsadzie w porównaniu z tzw. małymi sądami.
Postanowienie SN z dnia 19 września 2019 r., II KO 79/19
Standard: 48031 (pełna treść orzeczenia)
Jeżeli, zgodnie z obowiązującymi przepisami, doszło do przekazania rozpoznania sprawy innemu sądowi równorzędnemu, nie można skutecznie występować do Sądu Najwyższego o dalsze jej przekazanie w trybie art. 37 k.p.k., dopatrując się dobra wymiaru sprawiedliwości w tym, że pokrzywdzony, którego miejsce zamieszkania lub pobytu jest bardziej odległe od siedziby sądu obecnie właściwego, niż było to przed przekazaniem sprawy, wyraża zdecydowaną wolę osobistego uczestnictwa w rozpatrywaniu jej przez sąd, ale wskazuje, że odległość ta oraz jego podeszły wiek i stan zdrowia uniemożliwia mu dotarcie do sądu, ponieważ miejsce zamieszkania (pobytu) pokrzywdzonego nie stanowi kryterium przy decydowaniu o tym, któremu sądowi sprawa będzie przekazana w trybie tzw. właściwości z delegacji, a sam udział pokrzywdzonego w rozpoznawaniu sprawy jest przy tym jedynie jego prawem i może być realizowany także przez pełnomocnika, którego można mu, w razie niezamożności, ustanowić także z urzędu.
Postanowienie SN z dnia 20 kwietnia 2011 r., II KO 29/11
Standard: 41647 (pełna treść orzeczenia)