Powodowanie zagrożenia epidemiologiczne lub szerzenia się choroby zakaźnej albo zarazy (art. 165 § 1 pkt 1 k.k.)
Sprowadzenie szczególnego rodzaju bezpośredniego niebezpieczeństwa (art. 165 k.k.)
Między art. 161 § 3 k.k. i art. 165 § 1 pkt. 1 k.k. zachodzi pozorny zbieg przepisów bowiem art. 161 § 3 k.k. penalizuje bezpośrednie czyli bliskie czasowo i wysoce prawdopodobne narażenie na zarażenie wielu zindywidualizowanych osób zaś art. 165§1 pkt. 1 k.k. penalizuje sprowadzenie realnego ( a więc nie musi być bezpośrednie – czyli ani bliskie czasowo ani wysoce prawdopodobne) niebezpieczeństwa dla życia i zdrowia bliżej nieokreślonych osób powodując zagrożenie epidemiologiczne.
Wyrok SA w Lublinie z dnia 22 listopada 2022 r., II AKa 231/22
Standard: 77102 (pełna treść orzeczenia)
Dla bytu przestępstwa nie jest konieczne by niebezpieczeństwo było bezpośrednie: tym samym chodzi o spowodowanie zagrożenia epidemiologicznego, a nie wybuchu epidemii, o wprowadzenie do obrotu szkodliwych substancji, które mogą wywołać zatrucie, a nie zbiorowego zatrucia - wystarczające jest samo wystąpienie zagrożenia. Odpowiedzialność jest zatem niezależna od tego czy wprowadzono stan epidemii czy stan zagrożenia epidemiologicznego. Dla bytu przestępstwa jest niezbędne ustalenie realnej możliwości powstania danej choroby epidemicznej. Dla porządku wskazać należy, że przez epidemię rozumie się wystąpienie na danym obszarze większej niż przeciętnie liczby zachorowań na określoną chorobę, a choć historycznie identyfikowało się to pojęcie wyłącznie z chorobami zakaźnymi, to zgodnie ze współczesnym kierunkiem rozszerza się je na choroby niezakaźne.
Posiłek podany pacjentom , który spowodował u nich zatrucie, po ustalonym wyniku badania przez inspekcje sanitarną, należało traktować jako produkt nie nadający się do spożycia dla ludzi i wynik ten klasyfikował go jako środek spożywczy zepsuty zgodnie z taką definicją. Stąd też ta okoliczność, przy uwzględnieniu faktu, iż stwierdzone w posiłku bakterie bytują w środowisku i mnogo się namnażają, prowadząc do nieżytów żołądkowo jelitowych, a zatem zagrażały życiu i zdrowiu wielu pacjentów, w tym wprowadzenie takiego posiłku spowodowało zagrożenie epidemiologiczne, uzasadnia przyjętą kwalifikację prawną- przy czym podkreślić należy fakt, iż zagrożenie epidemiologiczne to nie tylko choroby zakaźne, chodzi o dużą liczbę zachorowań na daną chorobę na określonym terenie, a do takich należą też zakażenia żołądkowo jelitowe. Szkodliwość tego posiłku czyniła konkretnym i realnym zagrożenie dla życia i zdrowia pacjentów w poważnym stopniu i przy ilości pacjentów- osób zagrożonych czyniła to zagrożenie powszechnym. Przy czym należy pamiętać, iż przepis art. 165 § 1 k.k. nie wymaga, aby sprowadzone niebezpieczeństwo było bezpośrednie, lecz musi ono być realne i konkretne.
Wyrok SO w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 16 lutego 2017 r., II K 96/16
Standard: 77145 (pełna treść orzeczenia)