Umowa o świadczeniu usług drogą elektroniczną

W 2000 r. została uchwalona Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie niektórych aspektów prawnych usług w ramach społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (Dz. Urz. WE L 178/1 z dnia 17 lipca 2000 r. dalej: dyrektywa 2000/31/WE), która do polskiego porządku prawnego została implementowana w ustawie z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. Nr 144, poz. 1204, z późn. zm.; dalej: u.ś.u.d.e.).

Ustawa z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną reguluje istotną część rozwiązań prawnych dotyczących tzw. handlu elektronicznego, który dzięki swojemu szerokiemu zasięgowi i elastyczności staje się coraz bardziej znaczącym sposobem świadczenia usług drogą elektroniczną przez podmioty działające na rynku informatycznym. Zakres ustawy obejmuje świadczenie usług drogą elektroniczną. Pojęcie to nawiązuje do pojęcia usługi społeczeństwa informacyjnego, którym posługuje się dyrektywa 2000/31/WE 

Polski ustawodawca zdefiniował pojęcie świadczenia usługi drogą elektroniczną poprzez wskazanie elementów sposobu jej świadczenia takich jak: 

1. wykonanie usługi powinno nastąpić bez jednoczesnej obecności stron, poprzez wysłanie i odbieranie danych za pomocą systemów teleinformatycznych, 

2. usługa powinna być świadczona na indywidualne żądanie stron oraz 

3. nadawanie, odbieranie i transmitowanie danych w ramach usługi świadczonej droga elektroniczną powinno nastąpić za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnych w rozumieniu ustawy – prawo telekomunikacyjne.

W pojęciu usługodawcy w rozumieniu ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną mieszczą się dwie podstawowe kategorie podmiotów. Są to: podmioty udostępniające usługi (treści) własne lub osób trzecich (content providers) oraz podmioty pośredniczące w dostępie do takich usług (service providers). W praktyce podmioty te często występują w tych samym rolach. Przykładem takiej sytuacji jest działalność właściciela (operatora) portalu dyskusyjnego, który może być zarówno content providerem (w zakresie umieszczanych przez siebie informacji), jak i service providerem (w zakresie usługi hostingu np. stron www należących i redagowanych przez osoby trzecie)

Wyrok SO w Łodzi z dnia 15 stycznia 2014 r., I C 841/13

Standard: 42514 (pełna treść orzeczenia)