Wykonalność postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym

Warunkiem wszczęcia postępowania karnego wykonawczego jest wykonalność orzeczenia. Przymiot ten orzeczenie uzyskuje z chwilą uprawomocnienia, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 9 § 1 i 2 k.k.w.). Właśnie „inaczej” uregulowano kwestię wykonalności postanowień wydanych w postępowaniu karnym, a więc również postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym podjętego w postępowaniu przygotowawczym. Jest ono, co wynika z art. 462 § 1 k.p.k. w zw. z art. 465 § 1 k.p.k., wykonalne od chwili wydania. Złożenie zażalenia nie wstrzymuje jego wykonania, aczkolwiek sąd powołany do rozpoznania zażalenia może na podstawie art. 462 § 1 k.p.k. zdecydować o wstrzymaniu.

Wykonalność orzeczenia o zabezpieczeniu od chwili jego wydania przesądza o tym, że wszystkie czynności zmierzające do wykonania mogą się toczyć tylko w sposób przewidziany w Kodeksie karnym wykonawczym. Przepisem normującym wykonanie orzeczenia, o którym mowa, jest art. 25 § 2 k.k.w. Zgodnie z jego brzmieniem (w powiązaniu z art. 25 § 1 k.k.w.), do wykonania postanowień o zabezpieczeniu roszczeń cywilnych będących przedmiotem postępowania karnego oraz grzywny, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego właściwe dla egzekucji zasądzonych roszczeń cywilnych, orzeczonej grzywny, świadczenia pieniężnego, należności sądowych oraz zobowiązania określonego w art. 52 k.k.

Uchwała SN z dnia 20 grudnia 2007 r., I KZP 35/07

Standard: 42427 (pełna treść orzeczenia)