Przedłużanie stosowanej kontroli i utrwalania rozmów

Bez zaistnienia „szczególnie uzasadnionego wypadku”, o którym mowa w art. 238 § 1 k.p.k., a który każdorazowo należy wykazać, przedłużenie kontroli i utrwalania rozmów telefonicznych na okres „najwyżej dalszych 3 miesięcy”, jest niedopuszczalne.

Kontrola i utrwalanie rozmów telefonicznych co do określonej osoby, w związku z podejrzeniem popełnienia określonego przestępstwa z katalogu wskazanego w art. 237 § 3 k.p.k., może być zarządzona na okres najwyżej 3 miesięcy, z możliwością jej przedłużenia w szczególnie uzasadnionych wypadkach na okres najwyżej dalszych 3 miesięcy (art. 238 § 1 k.p.k.). W tym kontekście pojawia się pytanie, czy wskazane okresy mogą być wykorzystane jednorazowo, czy też możliwe jest wykorzystanie podsłuchu fazami.

Podzielając wypowiedzi przedstawicieli doktryny, należało uznać za dopuszczalne wielokrotne przedłużanie stosowanej kontroli i utrwalania rozmów, pod warunkiem, że nie zostanie przekroczony podstawowy okres trzech miesięcy oraz taki sam okres dalszych 3 miesięcy, w szczególnie uzasadnionym wypadku.

Za taką wykładnią przemawia treść sformułowania użytego w treści przepisu art. 238 § 1 k.p.k. „na okres najwyżej 3 miesięcy”, wskazująca na możliwość określenia krótszego okresu podsłuchu niż trzy miesiące.

Restryktywna wykładnia treści przepisu art. 238 § 1 k.p.k. oparta na przesłankach gwarancyjnych, wskazanych w ustawie zasadniczej, prowadzi do wniosku, że nie jest prawnie dopuszczalne ponowne zarządzenie kontroli i utrwalania rozmów telefonicznych co do tej samej osoby, w związku z podejrzeniem popełnienia tego samego przestępstwa (mieszczącego się w katalogu wskazanym w art. 237 § 3 k.p.k.), po przekroczeniu podstawowego okresu 3 miesięcy, wskazanego w art. 238 § 1 k.p.k., bez wykazania istnienia szczególnie uzasadnionego wypadku. 

Postanowienie SN z dnia 19 stycznia 2011 r., WZ 53/10

Standard: 42208 (pełna treść orzeczenia)