Odkażanie alkoholu etylowego (art. 13 u.w.a.e.w.t.)

Przestępstwo określone w art. 13 ustawy z dnia 2 marca 2001 r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych (Dz. U. Nr 31, poz. 353 ze zm.) może być popełnione zarówno poprzez odkażanie alkoholu etylowego skażonego, jak też poprzez osłabianie działania środka skażającego.

Na gruncie ustawy z dnia 2 marca 2001 r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych, prawodawca posługuje się zarówno zwrotem „odkaża”, jak i „oczyszcza”. Nie sposób nadawać tym zwrotom tożsamego znaczenia. Tego rodzaju podejście do zagadnienia godziłoby w racjonalność prawodawcy i wyprowadzaną z niej jedną z kluczowych dyrektyw wykładni tekstu prawnego tj. dyrektywę zakazu wykładni synonimicznej.

Postanowienie SN z dnia 5 czerwca 2012 r., IV KK 22/12

Standard: 42144 (pełna treść orzeczenia)

Niewątpliwie przedmiotem ochrony przepisu art. 13 ustawy z dnia 2 marca 2001 r. o wyrobie alkoholu etylowego jest zapewnienie bezpieczeństwa społeczeństwa w zakresie niedopuszczenia na rynek napojów pochodzących z odkażonego spirytusu bądź spirytusu, w którym osłabiono działanie środka skażającego. Przestępstwo stypizowane w tym przepisie ma charakter formalny, a to oznacza, że nie jest uzależnione od nastąpienia skutku w postaci rzeczywistego odkażenia spirytusu.

Ocenę, czy doszło do bezpośredniego naruszenia lub zagrożenia dobra prawnego danego podmiotu, opierać należy na analizie okoliczności każdego czynu będącego przedmiotem postępowania. Konieczne jest więc ustalenie naruszenia normy karnej, zakresu ochrony oraz związku pomiędzy znamionami czynu a naruszeniem lub zagrożeniem dobra prawnego konkretnego podmiotu.

Jeśli przyjmiemy, że "krąg pokrzywdzonych w rozumieniu art. 49 § 1 k.p.k. ograniczony jest zespołem znamion czynu będącego przedmiotem postępowania" (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 15 września 1999 r., I KZP 26/99), zaś wymagana w definicji pokrzywdzonego "bezpośredniość" zachodzi wtedy, gdy "pomiędzy czynem zawierającym przedmiotowe znamiona przestępstwa a naruszeniem lub zagrożeniem dobra danego podmiotu nie ma ogniw pośrednich", to zasadny jest wniosek, że Urząd Celny w K. nie posiada cech wymaganych dla pokrzywdzonego w niniejszej sprawie. Przede wszystkim, nie występuje tu element bezpośredniego związku pomiędzy znamionami czynu a naruszeniem lub zagrożeniem dobra prawnego o charakterze majątkowym, a ponadto do znamion omawianego przestępstwa nie należy narażenie Skarbu Państwa na uszczerbek należności podatkowych.

Postanowienie SN z dnia 26 stycznia 2007 r., I KZP 33/06

Standard: 26042 (pełna treść orzeczenia)