Odtworzenie akt w razie zatarcia skazania

Przepisy Rozdziału 19 Kodeksu postępowania karnego nie dają podstawy do zaaprobowania poglądów obu orzekających w sprawie sądów, co do tego, że zatarcie skazanie oznacza niemożność odtworzenia akt sprawy, a to dlatego, iż działa „fikcja niekaralności”. Przywoływany przez oba sądy przepis art. 106 k.k. dotyczy instytucji prawa karnego, której skutkiem jest fikcja niekaralności w odniesieniu do samego skazania, ale przecież nie reguluje, bo i nie może, trybu i sposobu postępowania z zaginionymi lub zniszczonymi aktami. Tryb ten określają przepisy procesowe i tam ustalone są zasady oraz sposób postępowania przez orzekające sądy. Gdyby orzekające w sprawie sądy właściwie przeanalizowały normę art. 161 k.p.k., to dostrzegłyby, że odtworzenie akt prowadzi się w zakresie niezbędnym dla wznowienia postępowania lub kasacji, a te nadzwyczajne środki zaskarżenia można wnieść także wtedy, gdy zatarcie skazania nastąpiło (art. 529 k.p.k., art. 545 § 1 k.p.k. w zw. z art. 529 k.p.k.). W sytuacji, gdy wnioskodawca zasygnalizował skorzystanie z tych trybów, to przepis art. 161 k.p.k. w zw. z art. 165 § 1 k.p.k. obligował sąd pierwszej instancji do wydania „pozytywnego” postanowienia, a rzeczą sądu powinno być przeprowadzenie tych czynności, które pozwoliłyby na odtworzenie akt w odpowiednim zakresie.

Postanowienie SN z dnia 29 maja 2012 r., III KK 88/12

Standard: 42132 (pełna treść orzeczenia)