Posiadanie narkotyków jako współukarany czyn uprzedni przestępstwem z art. 55, z art. 56, art. 58 i art. 59 u.p.n.
Posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych (art. 62 i 62a u.p.n.) Czyny współukarane uprzednie i następcze; pomijalny zbieg przestępstw Zbieg przestępstw narkotykowych
Posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych, które łączy się nie tylko z przestępstwem z art. 55, ale również z art. 56, art. 58 i art. 59 ustawy, stanowi czyn współukarany, a przez to nie podlega odrębnemu ukaraniu (pozorny zbieg przestępstw) jedynie wówczas, gdy zachowana jest więź czasowa i sytuacyjna z przestępstwem głównym, z którym również musi być związany zamiar, z jakim sprawca posiada narkotyki. W sytuacji więc, gdy sprawca dysponuje środkami odurzającymi lub substancjami psychotropowymi już po zakończeniu akcji przestępczej związanej z ich dostawą z innego państwa, a więc np. z zamiarem dalszej ich odprzedaży, udzielenia innej osobie lub też zużycia ich na własne potrzeby, to takie zachowanie stanowi odrębne przestępstwo, pozostające w zbiegu realnym z przestępstwem określonym w art. 55 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.
W sytuacji gdy oskarżony K. Z. posiadał ziele konopi innych niż włókniste po około tygodniu od zakończenia popełnienia przestępstwa wewnątrzwspólnotowego nabycia tego środka narkotycznego, w innym miejscu - tam gdzie mieszka, z innym zamiarem - m.in. sprzedaży zerwana została więź czasowa i sytuacyjna między wewnątrzwspólnotowym nabyciem narkotyku a jego posiadaniem uzasadniająca przyjęcie konstrukcji współukaranego czynu następczego.
Skoro posiadanie substancji narkotycznej jest osobnym czynem w relacji do jej wcześniejszego, zakończonego wewnątrzwspólnotowego nabycia, to nie budzi wątpliwości, że nie zachodzi kumulatywny zbieg przepisów ustawy art. 55 ust. 3 i art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jak to ujęto w akcie oskarżenia.
Wyrok SA w Wrocławiu z dnia 17 listopada 2022 r., II AKa 156/22
Standard: 76031 (pełna treść orzeczenia)
Uznanie posiadania substancji psychotropowych za współukarany czyn uprzedni czy następczy, albo pozostający w zbiegu realnym odrębny czyn zabroniony, uzależnione jest przede wszystkim od wyniku analizy wzajemnego stosunku zachowań, wyczerpujących dyspozycję określonych przepisów ustawy (czy np. występuje pomiędzy nimi ścisła więź o charakterze "środka do celu", tworząca zwartą całość zachowania się sprawcy) i zestawienia stopnia ich społecznej szkodliwości.
Odstąpienie od penalizowania przestępstwa posiadania środków psychotropowych możliwe jest jedynie wówczas, gdy z przestępstwem głównym łączy je zarówno więź czasowa, jak i sytuacyjna, a zatem posiadanie tych środków pozostaje immanentną cechą przestępstwa głównego, w którego znamionach zawiera się też cała szkodliwość zachowania sprawcy.
Postanowienie SN z dnia 19 stycznia 2021 r., II KK 363/20
Standard: 49552 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 76029